Verjaardag

Het is nog steeds hetzelfde liedje hier: druk, druk, druk. Vandaag is het dag van de arbeid en hier in India is dat een feestdag. Arun is er niet (nu in Goa, vanavond in Mumbai, morgen naar Hyderabad en morgenavond weer terug in Bangalore, kijk voor de gein eens op een kaart van India wat een afstanden dat zijn!) dus heb even tijd om de site bij te werken. Zit nu thuis, laptop met Marco Borsato voluit en typen maar.
Ik was gebleven bij de beschrijving van onze buurt en dat Jan en Wilma er waren. Dat is inderdaad alweer een week of 3 geleden, schaam, schaam schaam.
Anyway… wat is er allemaal gebeurd? Woensdagmiddag 12 april rond een uur of 2 (en na een onwijs lekkere lunch) kwam onze receptioniste, Nandini opeens naar boven rennen: Raj Kumar is overleden! Mijn eerste reactie was (uiteraard) wie??? Maar toen ik om me heen keek begreep ik dat dit een erg belangrijk persoon moest zijn want het was opeens doodstil. Collega’s die aan de telefoon waren hingen zonder gedag te zeggen op en iedereen vroeg alleen maar of het echt waar was. Ja, het was bevestigd en inderdaad, binnen een paar minuten kwamen van alle kanten sms’jes binnen. Niemand kon (of wilde) mij echt uitleggen wie Raj Kumar was, ik begreep dat het een acteur was, maar dat leek me sterk want dan zouden ze toch niet zo’n heisa maken? Die dag was er een van de onderdirecteuren uit Mumbai op bezoek en die begon meteen van alles te regelen. Iedereen moest zo snel mogelijk het pand verlaten en naar huis, maar meisjes mochten onder geen voorwaarde alleen reizen. Ik vond het allemaal nogal overdreven, maar toch maar Arun gebeld. Die nam niet op, maar smste dat hij een vergadering had in hetzelfde gebouw waar ik werk. Dus daar maar op gewacht. Binnen een uur was het hele kantoor leeg, alleen ik en Rohit, de onderdirecteur, waren er nog. Ik snapte nog steeds niet goed wat er nou allemaal aan de hand was, maar het was buiten ook akelig stil en ik begreep dat er rellen waren uitgebroken in bepaalde delen van de stad en dat dat ook de reden was waarom meisjes niet alleen mochten reizen: te gevaarlijk.
Toen Arun klaar was met zijn vergadering belde hij me op om te vragen waar ik was, op mn werk nog natuurlijk. "Wat doe je daar nog??? Je moet echt NU naar huis!" was zijn reactie. Ik uitleggen dat ik niet eens mocht gaan omdat ik dan alleen zou moeten reizen als hij niet met me meeging en ik ging er van uit dat hij nog wel moest werken. Ik bedoel, zijn bedrijf werkt zo ongeveer alle dagen van de week en er moet wel iets heel ergs gebeuren als ze niet op kantoor zitten. Blijkbaar was dit iets Heel Ergs want zelfs het kantoor van Arun was dicht en hij wachtte beneden om samen naar huis te gaan.
Thuis aangekomen (het was toen een uurtje of 5 schat ik) waren alle winkels dicht en met veel moeite konden we nog wat melk, brood en eieren regelen. En toen zaten we dus binnen. Er hing echt een hele rare sfeer en eindelijk kon Arun me uitleggen wie die Raj Kumar nou eigenlijk was. Raj Kumar was een acteur die in Karnataka (de staat waar Bangalore de hoofdstad van is) onwijs beroemd en geliefd is. Een erg aardige en nobele man die bijvoorbeeld in zijn hele leven nooit gerookt of gedronken heeft. Ook heeft hij veel arme mensen geholpen en was hij echt een voorbeeld voor iedereen. Een paar jaar geleden werd hij ontvoerd en in die tijd braken er allemaal rellen los en alle bedrijven, winkels, alles in heel Bangalore was voor een week gesloten daardoor. Bij zijn vrijlating was het groot feest. En nu was deze acteur dus overleden. Niet vermoord of zo, gewoon in zijn slaap, geloof dat hij in de 70 was. En waar iedereen bang voor was gebeurde: heel Bangalore in rep en roer en op diverse plaatsen in de stad waren rellen uitgebroken. De volgende dag waren alle bedrijven dicht en het werd geadviseerd om niet de straat op te gaan als het niet absoluut noodzakelijk was. Ook alle televisiezenders waren verwijderd, behalve de zenders waar het nieuws op te zien was, uit respect voor Raj Kumar. Op het nieuws waren ook beelden van het afscheidnemen en de crematie te zien, maar vooral van de rellen. Ik geloof dat er 5 mensen overleden zijn, er zijn bussen in de brand gestoken, stenen door ruiten gegooid, politieagenten in elkaar geslagen en het was zelfs zo erg dat een deel van de familie van Raj Kumar geen afscheid kon nemen omdat het onmogelijk was om bij zijn huis te komen door alle rellen. Compleet belachelijk allemaal!
En ondertussen zaten wij dus binnen en konden we echt niks doen. Tegen de avond openden een paar winkels voorzichtig hun deuren. En vaak niet eens helemaal want iedereen was bang voor de "fans" van Raj Kumar die riepen dat ze iedereen zouden afrossen die niet in de rouw was. Een vriendin van ons vertelde dat 2 huizen verder bij haar alle ruiten ingegooid waren omdat die bewoners muziek draaiden die dag. Kun je het je voorstellen?
Wij zijn die avond naar het huis van Noël gegaan om te wachten tot het 12 uur was want ik was jarig de volgende dag. Die avond was wel gezellig en om 12 uur kreeg ik een hele lekkere chocoladetaart die Arun voor mij geregeld had. Je kunt je voorstellen dat dat nog een hele klus was, maar hij had het voor elkaar gekregen dat een van de koks van het Taj hotel een chocoladetaart gemaakt had. Errug lekker!
De volgende dag was ik dus "echt" jarig, maar ik had niet echt een verjaardagsgevoel. Miste iedereen in Nederland heel erg en wederom was er weinig te doen in de stad omdat het goede vrijdag was. Die avond vertrokken Arun en ik richting Kochi waar mijn ouders ook waren. Elf uur met de bus, maar de reis viel heel erg mee. Kochi was wel leuk, het is de stad waar Arun opgegroeid is dus hij kon veel vertellen. Tegen het einde van de ochtend (zaterdag de 15e hebben we het nu over) hadden we het hotel gevonden waar mijn ouders verbleven in Allepey en daar kreeg ik cadeaus J . Van zaterdagmiddag tot zondagochtend hebben we op een "houseboat" doorgebracht. Dat is een grote boot die je kunt huren om op de backwaters te varen. Er zijn slaapkamers aan boord, een keuken, en 3 man personeel. De natuur is heel erg mooi en je komt echt helemaal tot rust. Lekker niks gedaan, ook wel eens fijn voor de verandering. Arun moest maandagochtend naar Delhi dus hij vloog terug vanaf Kochi. Ik zou met de bus moeten: 11 uur in mn eentje en vanaf het busstation direct door naar mn werk. Had ik niet zo’n zin in dus ook maar een vliegtuig geboekt. Gelukkig was er nog een vlucht vrij, alleen had dit vliegtuig 5 uur vertraging. Zucht…
Al met al een aparte, maar wel leuk verjaardagsweekend!