Thailand voor de Nederlandstaligen

*The English version will come asap!*


Van de ene trip naar de andere… het lijkt wel of we alleen maar vakantie aan het houden zijn, haha!

Zoals jullie weten zijn Arun en ik naar Thailand geweest voor een weekje. Ik moest het land uit om een nieuwe visa aan te kunnen vragen dus hadden we bedacht dat we daar dan het beste een korte vakantie van konden maken. Na enig speurwerk op het internet werd het Thailand: goedkoopste ticket, Bangkok is een plek waar veel mensen heengaan voor visa dus de ambassade zou vast wel weten hoe dat moet en… elke maand is er een grote Full Moon Party (FMP) tijdens (inderdaad….) volle maan. En volle maan viel op 7 september, de dag dat wij er zouden aankomen.

Woendagnacht vertrokken we vanaf Bangalore. Het is ongeveer 3,5 uur vliegen. Precies genoeg om wat te eten, drinken en een uurtje te slapen. De grondstewardess van Thai Air liep nogal te stressen bij het inchecken omdat we volgens haar de laatste 2 passagiers waren. Het goede nieuws was dat we vervolgens nergens in de rij hoefden te staan omdat ze ons overal langsheen loosde. Eenmaal in het vliegtuig zagen we na ons nog zeker 5 mensen binnenkomen dus dat we de laatste 2 waren viel wel mee… De verscherpte veiligheidsmaatregelen zijn er nog steeds trouwens: de batterijen van mijn camera en mijn lippenbalsem moesten de handbagage uit en in de grote tas.

Eenmaal aangekomen in Thailand was het eerste dat opviel de hitte en de luchtvochtigheidsgraad. Nou is Bangalore ook niet bepaald koud (25-30 graden), maar Thailand is nog net wat warmer: rond de 35. Het vliegtuig landde om 6 uur plaatselijke tijd en we hadden bedacht dat we ergens zouden inchecken, ons zouden opfrissen en dan om 9 uur direct naar de ambassade zouden gaan. Helaas dacht de immigratiedienst daar anders over… Nederlanders hebben geen visa nodig voor Thailand, maar Indiërs krijgen een zogenaamde “visa bij aankomst”. Kost iets van 25 dollar en daar mogen ze dan 15 dagen voor in Thailand zijn. Wat ze er niet bij vertellen is dat de wachttijd voor dit visa zo’n 2,5 uur is…. Tenminste, zo lang duurde het voordat Arun hem had. Nou had Arun nog eens extra pech omdat de “vriendelijke” man achter de counter vond dat hij niet genoeg op zijn pasfoto’s leek dus hij mocht eerst nieuwe pasfoto’s gaan maken, maar ik snap echt niet dat ze er wat meer personeel opzetten… 2,5 uur wachten op een vliegveld om een visa te krijgen waar je ook nog eens flink voor moet betalen!

Anyway, het goede nieuws was dat het inmiddels bijna 9 uur voordat we het vliegveld uitliepen dus we hoefden niet ergens in te checken maar konden direct door naar de ambassade. Het vliegveld ligt zo’n 20 minuten van Bangkok af en de ambassade ligt in het centrum dus we waren er snel. Ik had me op het ergste voorbereid: genoeg kopieën van paspoort, contract, extra brief van Oracle, pasfoto’s enz. want je weet het maar nooit met die ambassade’s. Ze sturen je om de domste reden terug en ik heb vaak het idee dat ze zelf niet eens snappen wat ze daar doen. Of zouden moeten doen. Tot mijn grote verbazing was ik bijna direct aan de beurt en alle documenten waren in orde. Ik mocht terug naar mijn plaats en na 15 minuten wachten had ik mijn interview. Het interview stelde niet zoveel voor: de ontzettend aardige man was meer benieuwd naar wat ik van India vond, wat mijn favoriete Indiase gerecht is en hij hintte ook nog dat als ik genoeg druk had gezet op de immigratie office in Bangalore, dat ze mijn visum misschien daar wel hadden omgezet. Ik vertelde dat ze me 4x terug hadden laten komen toen ik me inschreef in Bangalore en dat ik het eigenlijk wel gehad had met ze. Dat begreep hij dan ook wel weer. Na 5 minuten interview stond ik weer buiten met een briefje dat alles in orde was, naar de counter om te betalen (70 dollar) en kon 4 werkdagen later terugkomen om visa op te halen. Binnen een klein uurtje alles geregeld, echt ongelofelijk!!! Hulde voor de Indiase ambassade in Bangkok!!! Arun was inmiddels in slaap gevallen en nadat ik hem wakker had gemaakt gingen we op zoek naar een telefooncel om Shomak te bellen. Shomak is de vriend van een van Arun’s collega’s die in Bangkok woont. Onze uiteindelijke bestemming, waar de Full Moon Party ook is, was een eiland genaamd Koh Phangan. Koh Phangan ligt op ongeveer 10 uur reizen van Bangkok dus onze optimistische calculatie was dat als we om 1 uur de trein zouden nemen dat we er dan om 10 uur ’s avonds zouden zijn, als de FMP zou beginnen. Shomak hielp ons echter snel uit die droom: de trein doet er langer over dan de bus en we zouden dus de laatste ferry missen. Bussen gingen alleen maar in de middag dus dan zouden we pas de volgende ochtend aankomen. Eigenwijs als we zijn toch maar de trein van 1 uur genomen en vooral veel geslapen en af en toe genoten van het uitzicht. Thailand is een erg mooi land… als ik eerlijk ben mooier dan Sri Lanka of wat ik tot nu toe van India heb gezien. Het is vooral erg groen en de mensen zijn super vriendelijk. Ze (glim)lachen constant, alleen jammer dat ze nauwelijks Engels spreken. Om half 1 ’s nachts kwam de trein aan in Suratthani. Vanaf Suratthani zouden we een taxi of bus moeten nemen naar de ferry en de ferry deed er nog eens 2,5 uur over. Hadden al snel een taxi gevonden die we deelden met 3 jongens uit Israel en een jongen uit Engeland. Na een uurtje kwamen we inderdaad bij de ferry opstapplaats aan, maar zoals Shomak al voorspeld had gingen er geen ferries meer. De eerste zou om 6 uur gaan dus bedachtten we dat we maar even gingen slapen en die dan maar zouden nemen. Om kwart voor zes werden we wakker (we sliepen op de banken tegenover de kaartjesverkoop) dus precies op tijd om nog 2 kaartjes te kopen en de ferry op te gaan. Ferry was prima, er was een kleine kantine aan boord dus wat noodles gegeten en van het uitzicht genoten. Na 2,5 uur kwamen we op Koh Phangan aan waar hordes mensen ons tegemoet kwamen die net van de FMP afkwamen. Aan hun gezichten te zien hadden we een leuk feest gemist… L.

Koh Phangan is zoals gezegd een eiland met verschillende stranden. Het stand waar wij heen wilden (waar ook de FMP was), staat bekend als het feest-strand dus dat leek ons wel wat. We waren al gewaarschuwd dat er waarschijnlijk geen plaats zou zijn aangezien rond de FMP alles vol zit, maar na een goed uur rondlopen hadden we een schattig huisje gevonden, aan het strand. Inmiddels waren we helemaal gaar, maar de eigenaar van het resort waar we verbleven vertelde dat om 11.00 de afterparty begint. Dus maar snel een koude douche en op naar de afterparty.

De afterparty was nog redelijk druk, zo’n 50 mensen. Sommigen druk aan het dansen, anderen konden alleen nog maar zitten en er waren er ook wat bij die zelfs dat niet meer voor elkaar kregen. Ons eerste rondje drinken was nog een “gewone” wodka-redbull / wodka-cola, maar daarna gingen ook wij aan de “fucking good bucket”. Overal op het strand en in de strandtenten zie je lege emmertjes (buckets) staan met daarin een halve liter fles drank (wodka/whiskey/rum) en 1 of 2 blikjes cola/sprite/redbull. Je kunt zelf bepalen welke drank je wil met welke mix en terplekke vullen ze het emmertje met ijsblokjes en legen ze de drank en frisdrank erin. Nog een paar rietjes erbij en je emmertje is klaar. Het voordeel is dat je niet zo heel vaak op en neer hoeft te lopen want met een emmertje doe je uiteraard langer dan een glas. De kans dat het omvalt is een stuk kleiner, je kunt het overal mee naar toe nemen en als je iemand wat te drinken wilt aanbieden dan bied je gewoon een rietje aan. Super slimme uitvinding! En voor een emmertje wodka-redbull betaal je zo’n 5 euro :-D.

Ook maakten we kennis met de lady-boys. Inderdaad, de beroemde Thaise jongens die er als een meisje uitzien. Moet eerlijk toegeven dat je soms echt goed moet kijken en dat ze er super vrouwelijk uitzien. En mooier dan veel van de “echte” Thaise meiden.
Na een paar uur waren we toch echt wel moe dus gingen we een paar uur slapen. Die avond wat gegeten en daarna weer uit totdat de zon opkwam. Inmiddels had onze camera het begeven en hadden we een wegwerpcamera gekocht. Helaas werd die nacht onze tas gejat (met daarin een paar honderd bhat (5 euro), wegwerpcamera en Arun’s pinpas). Gelukkig hadden we redelijk wat geld in India gepind en gewisseld en dat geld was nog veilig in onze kamer.

De volgende dag (of eigenlijk diezelfde dag) lang geslapen, wat gegeten (ze hadden daar een restaurantje met broodjes met echt Hollandse Goudse kaas!!!) en Arun kon een van zijn dromen in vervulling laten gaan: dreadlocks. Duurde iets van 2 uur (had ik mooi tijd voor een voetmassage), maar het zag er echt supercool uit. Even de zee in… allebei nog een Thaise massage, wat eten… en vervolgens weer feesten tot de zon opkwam. Overdag slapen… eten… en voordat jullie denken dat we weer uitgingen tot de zon opkwam, nee! De volgende dag moesten we namelijk helaas weer terug dus die avond rustig aangedaan.

De volgende dag zoals gezegd terug naar Bangkok. Met de bus deze keer wat volgens de kenners sneller ging en bovendien ook goedkoper. Moet zeggen dat alles goed geregeld is: je koopt op Koh Phangan 1 ticket en daarmee heb je vervoer van je hotel tot aan de ferry, de ferry overtocht, een bus van de ferry tot de opstapplaats van de bus en de busrit terug naar Bangkok. De busrit duurde inderdaad korter dan de trein, maar het was koud!!! Echt niet normaal meer hoe koud ze de airco hadden gezet en echt niet prettig!

Rond 6 uur ’s ochtends waren we in Bangkok en vervolgens Shomak gebeld want die had heel lief aangeboden dat we daar wel konden overnachten. Shomak is een super aardige man, ook werkzaam in de reclamewereld, en hij vertrok zelf naar een vriendin zodat wij zijn appartement konden “inpikken”. Ik zou eigenlijk op donderdagnacht terugvliegen en Arun al diezelfde dag (dinsdag), maar uiteindelijk hebben we allebei onze tickets veranderd zodat we samen op woensdag terugvlogen. Dinsdagavond heeft Shomak ons de stad laten zien. We gingen naar het backpackers gedeelte om wat te eten en het plan was om daarna daar rond te lopen. Helaas regende het pijpenstelen dus zijn we maar snel naar die vriendin gegaan waar Shomak overnachtte. Indiaas meisje, wederom reclamewereld, super aardig! Toch best wel apart dat het hier zo gewoon is om iemand in je huis te nemen die je amper kent (Arun en Shomak hebben elkaar 2 keer kort ontmoet in Bangalore), ze bovendien uit eten te nemen en ze helemaal op hun gemak te laten voelen. Een staaltje gastvrijheid waar we in Nederland nog wat van kunnen leren…

Woensdag naar de ambassade, om 12 uur moest ik mijn paspoort afgeven en om 4 uur kon ik het vervolgens ophalen. In de tussentijd naar een winkelcentrum gegaan om te shoppen. Moet zeggen dat de kleding erg leuk is, maar duurder dan in India. Heb wel 3 nep Ralph Lauren-blousjes gekocht, Arun een t-shirt, maar verder konden we er niet echt leuke dingen vinden.

Terug naar Shomak’s appartement, tas pakken en naar het vliegveld. Vlucht ging goed en nadat we snel onze tassen hadden gedumpt naar Joshua, een vriend van ons die zijn verjaardag vierde. Daar tot een uur of 4 gebleven en daarna naar huis om eindelijk eens te slapen…. Ik had nog lekker vrij maar Arun moest werken, arme ziel.

Maandag zou ik beginnen bij Oracle, maar de bureaucratie gooide roet in het eten. Daarover meer de volgende keer!