Huizenjacht

De huizenjacht is nog steeds in volle gang hoewel er een einde aan lijkt te komen. De afgelopen weken hebben we tenminste 30 flats gezien, variërend van kleine flats met schimmel op de muur tot spiksplinternieuwe ruime flats, maar die waren dan weer ver boven ons budget. Voordat Arun naar Colombo vertrok (januari 2005) betaalde hij 8000 IRP per maand voor een flat, zeg maar 160 euro. Het afgelopen jaar zijn de prijzen echter enorm gestegen zodat we ons budget steeds maar verhoogden. Nu zijn we op het punt aangekomen dat we naar flats kijken rond de 300 euro per maand.
In het begin deden we het zelf, via advertenties in de krant, maar dat werkte toch niet echt dus zijn we al snel overgestapt naar een makelaar. Of eigenlijk 3. De eerste makelaar had niet zo veel en bovendien sprak die jongen die mij rondleidde weinig tot geen Engels. Dingen als “beautiful, spacious, security” gingen nog wel, maar een normaal gesprek was er niet mee te voeren. De tweede was een stuk beter en liet ons een flat zien waar we eigenlijk allebei meteen voor vielen. Maar helaas… buiten ons budget. Een derde makelaar had ook niet zo heel erg veel en we kwamen erachter dat alle makelaars zo’n beetje dezelfde huizen hebben. Eén bepaalde flat is ons door alledrie de makelaars getoond J. En het meest absurde was afgelopen dinsdag. Arun had een hele dag vrijgenomen om samen flats te bezichtigen, in de ochtend met makelaar 3 en in de middag met makelaar 2. Rond 12 uur gingen we naar de laatste flat met makelaar 3 dus we hadden nummer 2 opgebeld om hem te laten weten waar we af konden spreken, in een koffiebar vlakbij. Groot was onze verbazing toen we bij de bewuste flat aankwamen en we zagen makelaar 2 en 3 samen praten. Bleek dus dat ze aan het discussiëren waren wie welke flat aan ons had laten zien en hoeveel ze ervoor gevraagd hadden en uiteindelijk kwam het erop neer dat beide makelaars ons deze flat lieten zien en wij dus konden uitvechten (als we hem zouden nemen) wie de commissie zou krijgen. Errug apart!
Deze bewuste flat was niet echt mooi en ook een beetje te duur. Ik had hem al eerder gezien (met makelaar 1), maar Arun nog niet. Er woonden nog mensen in en aangezien ze een Malayalam zender aan hadden op de tv kwam Arun erachter dat ze uit Kerala kwamen (waar hij ook vandaan komt). Arun dus met die vrouw in gesprek (in het Malayalum) en zij vertelde dat ze er nu 3 maanden woonden, maar een eigen flat hadden gekocht en daarom verhuisden. Ze betaalde 240 euro aan huur en dat was eigenlijk al een beetje aan de hoge kant. Wij later aan de makelaars vragen hoe hoog de huur was en die zeiden dus allebei 300 euro…. Argh!

De middag hebben we doorgebracht met makelaar 2 in Whitehouse. Whitehouse is een appartementencomplex in een buurt die R.T. Nagar heet. Een beetje buiten het centrum, maar nog steeds goed te doen. R.T. Nagar zelf is een typische moslimwijk, veel arme mensen en ergens midden in die wijk hebben ze dus Whitehouse neergedumpt. Ik geloof dat er in totaal 8 flats staan, iets van 60 appartementen per flatgebouw. Deze flats staan op een eigen terrein met een hek eromheen en dit terrein heeft ook een zwembad, fitnessruimte, speeltuintje, clubhuis en kantine. Daarnaast zijn er extra faciliteiten zoals beveiliging en iemand die je elektriciteitrekening betaalt. Nou ja, niet betaalt in de zin van dat je niet zelf hoeft te dokken, maar betalen gaat hier niet per automatische incasso. In plaats daarvan kun je naar het kantoor van de elektriciteitscentrale tussen 10 en 15 en dan sta je dus in de rij. Soms wel 2 dagen. Maar Whitehouse heeft dus een “mannetje” die dat voor je doet, erg relaxed. Ook wonen er veel kinderen en is het veilig om buiten te spelen omdat er immers een hek om het terrein heenstaat en binnen het terrein is er weinig tot geen verkeer. Zeker belangrijk omdat vanaf mei Vamshi bij ons komt wonen en misschien Jd ook. Een ander voordeel is ook dat omdat er zoveel kinderen wonen bijna alle schoolbussen van de scholen in de buurt ’s ochtends de kinderen komen ophalen en ’s middags weer terugbrengen. En het is makkelijk om een maid te vinden, in veel gevallen kun je een maid delen met de buren. Oftewel: een hoop voordelen. De huur is ook rond de 300 euro, maar daar heb je wel meer voor.

Het enige nadeel dat er aan zat was eigenlijk dat ik het niet zo zag zitten. Mijn eerste indruk was dat van een achterbuurt. Je weet wel… oude flatgebouwen, overal hing de was buiten en het stonk er. En bovendien vond ik nog steeds die flat waar Arun en ik allebei voor waren gevallen veel mooier. Arun trouwens ook, maar het probleem was dat makelaar 2 ons had toegezegd dat we de flat konden huren voor 300 euro per maand en nu kwam hij daarop terug en was het opeens 310 euro. Nu ik het zo neerzet lijkt het bijna belachelijk, wat maakt die 10 euro nou uit… maar het ging ons om het principe. We waren al onwijs gestegen in ons budget (van 160 naar 300) en we moesten ergens een lijn trekken. En bovendien had hij ons al toegezegd dat we het konden huren voor 300 en als hij dat niet waar kon maken was dat niet ons probleem.

Anyway, toen we in Whitehouse rondliepen, liep er ook een andere man mee en een jongen. Ook een makelaar (die man dan) en hij was weer bevriend met onze makelaar. Die jongen werkte voor hem, zijn functie: deuren openmaken en overal de lichten aandoen en de ramen openen als we ergens binnen kwamen. En alles ook weer afsluiten als we weggingen. In totaal hebben we die dinsdag 7 of 8 flats gezien in Whitehouse, maar geen eentje vonden we mooi. De nieuwe makelaar, laten we hem maar makelaar 4 noemen, vroeg Arun zijn visitekaartje en dinsdagavond belde hij ons op om te zeggen dat hij nog wel andere flats had. Die hij ons natuurlijk niet kon laten zien want dan had niet hij, maar makelaar 2 de commissie gekregen. Of we misschien nog een keertje terug wilden komen. Ik had er niet zo heel veel zin in, maar ja… we moesten toch wat.

Gisteren zijn we weer teruggeweest en hij liet ons flats zien in de twee nieuwe gebouwen en die zagen er een stuk beter uit. De flats die we eerst hadden gezien waren zo gebouwd dat er geen zonlicht binnenkwam in de masterbedroom, dat was eigenlijk ons grootste probleem. De nieuwe flats waren echter een stuk zonniger en ook ruimer. En bovendien was 1 van de flats die we zagen nog bewoond en die mensen hadden het echt ontzettend leuk ingericht. Zij hadden die flat gekocht, maar de man was overgeplaatst naar Hyderabad dus ze moesten eruit. Ze wilden het nu verhuren waarbij ze het vooral belangrijk vonden dat de flat goed onderhouden werd. Alles was in vrolijke kleuren geverfd en zag er prima uit. Totaal anders dus. Een andere flat was net afgebouwd, kleine dingetjes moesten nog gebeuren maar dat was binnen een week gedaan. Ook deze flat was veel ruimer en had voldoende zonlicht. Deze twee flats vonden we allebei wel mooi en dat in combinatie met het feit dat het inmiddels zo goed als zeker is dat Vamshi bij ons komt wonen heeft ons doen besluiten om een huurbod te doen (alles wordt hier onderhandeld). Vanmiddag horen we de uitslag. Misschien kunnen we kiezen tussen deze twee flats, misschien eentje en misschien geeneen. En dan beginnen we weer van voor af aan J.

Wat mijn baan betreft… ik wacht nog steeds op de officiële bevestiging van dat lesgeven. Heb ze gebeld deze week en toen zeiden ze dat het zeker weten doorging, maar heb nog niks op papier. Nog even afwachten dus.

Verder… gaat het nog steeds goed, maar word ik er af en toe wel moe van om in het guesthouse te zitten. Aan de ene kant is het errug relaxed aangezien David er is om te koken, schoon te maken, de was te doen enz. Maar aan de andere kant betekent dat ook dat hij er altijd is en vaak ook nog andere gasten. Niet echt veel privacy dus. En we leven nog steeds half uit onze rugzakken, niet alles is uitgepakt. Vaak verveel ik me echt dood overdag en dan ga ik maar weer een beetje rondlopen (of huizen bekijken). Ik weet wel dat er een heleboel dingen zijn die ik zou kunnen doen, de site bijhouden bijvoorbeeld… of mensen eindelijk eens terugmailen…. Maar vaak zit ik in het internetcafé en dan heb ik daar helemaal geen zin meer in. Lezen doe ik wel veel, Hindi ook nog steeds mee bezig. Maar wat ik mis is gewoon de deur uit kunnen lopen of een vriendin kunnen bellen en even wat gaan drinken. Kan ook wel met Arun, maar is toch anders. Ten eerste moet ik alles in het Engels doen, wat op zich prima gaat, maar Nederlands is toch fijner. Ten tweede is Arun een jongen en mijn vriend en niet een vriendin. Ten derde zijn er toch nog wel verschillen in cultuur. Niet zozeer tussen ons, maar wel bijvoorbeeld met andere meisjes hier. Ik heb wel een paar leuke meiden leren kennen, maar “meidendingen” zoals jongens, uitgaan, weet ik veel, zijn toch anders hier. Ik snap hun gedachtegang niet altijd en zij de mijne niet. Veel dingen zijn hier hetzelfde als in Sri Lanka, maar toch voelt het anders. Deels omdat ik op het einde Sri Lanka redelijk “doorhad”. Ik sprak de taal een beetje en had het grootste deel van het land gezien. In India is dat onmogelijk, het land is zo groot en er zijn onwijs veel verschillende talen en dialecten. Daarnaast had ik in Sri Lanka altijd nog contact met Europeanen, met de Aiesec’ers. Niet dat ik onwijs veel met ze omging, maar ik werkte in ieder geval altijd samen met een Europeaan. In het begin met David (jongen uit Spanje), daarna Sabine (Duitsland) en later Katya (Oekraïne). En hoewel er zeker een verschil is tussen Nederland en Oekraïne is het toch in ieder geval Europa en heb je veel dezelfde ervaringen. Simpel omdat je voor een Sri Lankees een “witte” bent, of je nou uit Noorwegen of Portugal komt dus dat heb je gemeen. Ik ben wel lid geworden van de Nederlandse club hier in Bangalore, maar nog niet echt mensen van ontmoet. Of nou ja… vorige week toen Balkenende hier was wel veel mensen gezien, maar niet echt gepraat. Ik denk dat als we eenmaal gesetteld zijn dat het wel wat relaxter wordt. Nu is alles nog steeds hectisch, zoveel dingen nog onzeker, er is nog niet echt een vast ritme.
En natuurlijk komen mijn ouders in april dus dan kan ik ook weer lekker Nederlands praten en hopelijk de Mijn Geheim lezen ;-).

Voordat mensen zich nu zorgen gaan maken: ik ben niet depressief, ik heb geen heimwee, maar ja…. soms mis ik mn kikkerlandje J.