Wednesday, January 11, 2006

Daar was ik weer

Hallo allemaal,

Ik weet het… het is alweer een tijdje geleden dat we wat geplaatst hebben, maar het is gewoon zo ontzettend druk! Arun werkt nog steeds erg veel en ik ben de afgelopen weken druk geweest met de kinderen. Die zijn inmiddels terug naar Delhi dus heb ik wat meer tijd. Nou ja, ben wel druk met solliciteren, niet dat ik alleen maar een beetje aan het rondhangen ben. In Delhi is het trouwens errug koud: 0,2 graden. Dat is de laagste temperatuur in 70 jaar en daarom zijn de basisscholen voor 3 dagen gesloten. Hahaha!

Er gebeurt hier echt zoveel… zoveel dingen die ik zie en waarvan ik denk: dat moet ik op de site zetten… Maar in veel gevallen is het denk ik moeilijk te begrijpen voor jullie omdat alles hier zo anders is. Of ik vergeet ze weer als ik thuis ben, dat ook.

Maar goed, hier toch wat dingen die mij zijn opgevallen de afgelopen tijd. Allereerst een soort van nichtje van Arun (mensen noemen hier elkaar broer, zus, neef, nicht enz zonder dat ze familie van elkaar zijn. Aruns vrienden zouden mij bijvoorbeeld officieel “schoonzus” moeten noemen en als een kind mij aanspreekt noemt hij/zij mij auntie – tante). Anyway, dit nichtje is opgegroeid in Amerika en studeert nu medicijnen in India. Ze is 23, mijn leeftijd dus en doordat ze in Amerika is opgegroeid behoorlijk westers. Ik heb haar leren kennen tussen kerst en oud&nieuw want ze was in Bangalore om vakantie te vieren. Haar ouders zitten in Amerika en hier in Bangalore heeft ze nog vrienden wonen. Elke keer als ik haar zag ging ze uit of kwam ze net terug van uitgaan (ze ging veel om met Noël, Aruns vriend). Leuke meid, relaxed in de omgang, niks mis mee. Met oud&nieuw kwamen zij en Noël na het stappen bij ons thuis om nog wat te drinken. Toen Arun en Noël weg waren om wat eten te halen (dat kan hier dag en nacht) kwamen we aan de praat en toen ontdekte ik een hele andere kant van haar. Het begon met dat ze vertelde dat ze het jammer vond dat Arun en ik terug waren in Bangalore want ze had net van haar ouders toestemming gekregen om een maand naar Sri Lanka te komen. Toen ik zei dat ze dat toch nog steeds kon doen en dat Arun en ik nog wel mensen kenden waarbij ze kon blijven slapen glimlachte ze en zei ze dat dat uitgesloten was. Haar vader gaf echt geen toestemming daarvoor. Ik verbaasd natuurlijk, ik bedoel… ze is in Amerika opgegroeid en niet in een klein Indiaas dorpje. Niks bleek minder waar. Haar ouders zijn erg traditionele Indiers. Ze mocht bijvoorbeeld ook niet in Bangalore studeren, maar moet haar studie doen in een klein dorpje waar ze nog niet eens in jeans mag rondlopen op de universiteit. Uitgaan is verboden, haar ouders weten ook niet dat ze wel degelijk uitgaat. Op oudejaarsavond had ze om half elf ’s avonds haar ouders gebeld om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen en om te zeggen dat ze erg moe was en ging slapen… Het gesprek dat we hadden was ergens rond 3 uur ’s nachts…. De studie medicijnen had ze ook niet zelf gekozen, dat hadden haar ouders gedaan. Haar (geheime) relatie van 4 jaar was onlangs uitgegaan, maar ze kon er met niemand over praten want als haar ouders erachter zouden komen dat ze een relatie had gehad dan werd ze zo ongeveer verstoten. Sterker nog: haar moeder had haar een maand geleden verteld dat ze een contactadvertentie zouden plaatsen voor haar om een geschikte man te vinden. Ze haat India, ze haat het om hier zo opgesloten te zitten, om geen eigen mening te mogen hebben, om niet uit te mogen gaan enz. Voor haar is het bijna onbegrijpelijk dat er westerlingen zijn zoals ik die hier vrijwillig heengaan. Het enige wat ze wil is afstuderen, ergens een praktijk beginnen en zelfstandig worden zodat ze niet meer afhankelijk is van haar familie. Of dat gaat lukken is een tweede… Arun vertelde later (toen ik dit nog half geschokt aan hem vertelde) dat haar ouders erg rijk zijn, veel invloed hebben en dat haar leven eigenlijk al van A tot Z vastgelegd is. En er is eigenlijk niks wat ze ertegen kan doen want een alleenstaande meid die verstoten is door haar familie heeft geen leven in India. De enige oplossing is zelfmoord plegen, zoals veel meiden zoals zij doen en wat zijzelf een paar jaar geleden ook geprobeerd heeft… De volgende dag (nieuwjaarsdag) zagen we haar weer, gekleed in een spijkerbroek en t-shirt. Ze moest weer terug naar de universiteit want haar colleges begonnen weer. Voordat ze in de auto stapte had ze zich nog wel even omgekleed in traditionele Indiaase kleding want een spijkerbroek en t-shirt was daar zo ongeveer net zo erg als een minirokje en naveltruitje in Nederland.
Ongelofelijk, maar waar…. India…. Het land van de vele tegenstellingen….

Een tweede ding zijn de reclames in India, iets waar Arun natuurlijk veel mee te maken heeft en ik zijdelings ook. In Sri Lanka zag ik al het verschil tussen Nederland en Sri Lanka: het familieleven is zo ongeveer heilig. Als je brood wilt verkopen dan laat je een happy familie zien waar de moeder vervuld met blijdschap brood smeert voor haar man en kinderen. Hier in India geldt dat ook, misschien nog wel erger. Noël vertelde dat toen Maggi 2-minuten noodles werd geïntroduceerd het niet werd verkocht. De reden: moeders weigerden om zoiets op tafel te zetten… 2 minuten noodles is geen koken dus wordt niet gebruikt. Pas toen ze een reclame lieten zien waarin een moeder aan het koken was met behulp van 2-minuten noodles werd het verkocht: de moeder sneed de groenten, de kip, maalde de kruiden enz. En dat deed ze dan door de noodles. Het hele concept van “ff snel tussendoor” werd dus aan de kant gezet. Ik vertelde dat dit in Nederland dus echt niet zou verkopen: wat had je aan 2-minuten noodles als je er nog een half uur bereidingstijd aan toe moest voegen?! Totaal tegenovergesteld dus.
Op het moment werkt het bedrijf van Arun aan luiers en maandverband. Niet echt de meest aansprekende producten, ik weet het. Maar ook hier is het verschil goed te merken. De luiers bijvoorbeeld spelen in op de goede moeder. De reclame is ongeveer als volgt: Stel je voor dat je op een bedrijfsfeest bent van je man en je kind krijgt een natte broek. Wat moeten de mensen wel niet van jou als moeder denken? Wat zal de directeur wel niet van jouw man denken dat hij met jou getrouwd is? Oftewel: een kind met een natte broek is a) een schande en b) de schuld van de moeder.
Maandverband was nog vreemder. In Nederland zijn we (voor zover ik weet) nu aangekomen op het punt waar het alleen nog maar om luxe-dingen gaat: maandverband in het zwart omdat dat beter kleurt met je kleding en maandverband zo gevormd dat het in een string past. In India zijn ze nog op het punt dat ze vrouwen aan het maandverband willen krijgen. Grote delen (het overgrote deel) van de vrouwen gebruikt namelijk nog steeds katoenen doeken als maandverband. Sommigen dragen soms maandverband, bijvoorbeeld als ze reizen, maar meestal zijn het doeken. Een van de reclames hiervoor was (ook weer typisch Indiaas): Je bent net getrouwd, nieuwe man, nieuw huis en een nieuw leven. Je moet alles opnieuw ontdekken: waar kun je je groenten halen, waar haal je je rijst en waar kun je in privacy je gebruikte doeken wassen en drogen? Voor het laatste probleem is er nu een oplossing: maandverband!
Ook kom je hier producten tegen die wij in Nederland (voor zover ik weet) niet hebben zoals tandpoeder. Dat is een poeder dat je met je vingers op je tanden smeert, een soort van alternatieve tandpasta voor arme mensen.

Van reclame de sprong naar televisie in het algemeen in India. Ik geloof dat onze kabeltelevisie 80 zenders heeft. Daar zitten een aantal internationale/Engelse bij, maar de meeste zijn nationaal. Van die nationale zijn het merendeel Hindi zenders en er wordt niks anders uitgezonden dan Hindi films. Dit is een beleving op zich en ik raad iedereen aan om de plaatselijke videotheek te checken of ze wellicht een Hindi film hebben. Mocht je het niet begrijpen, dan zal ik nu even vertellen waar het verhaal over gaat: Man en vrouw worden verliefd. Man is vaak een stuk ouder dan de vrouw, beetje macho terwijl de vrouw meer het onschuldige, zedige meisje is. Helaas is er een probleem: de ouders willen het niet of ze zijn van verschillende godsdiensten. Maar… toch zien ze elkaar regelmatig en hij doet er alles aan om haar te krijgen. Door bijvoorbeeld liedjes voor haar te zingen, haar stiekem te ontmoeten en natuurlijk dansen ze dat het een lieve lust is. Niet samen…. Meer mannen tegen de vrouwen (denk maar aan Westside Story). Uiteindelijk blijkt dat liefde alles overwint en komen ze toch nog samen. Er wordt niet gezoend in Hindi films of zo, maar het is wel superromantisch. En ja, alle films zijn ongeveer zo, maar je moet het gewoon een keer gezien hebben.

Arun en ik zijn afgelopen zondag naar de film geweest, een Engelse gelukkig: In her shoes. Op zich wel een leuke film, maar de bioscoop was echt super! De tijd dat wij wilden was alleen maar “Gold Class” en hoewel we niet wisten wat dat was klonk het wel ok dus die maar genomen. Moesten 500 IRP (10 euro) per persoon betalen, wat erg veel is voor een bioscoop, maar… dan heb je ook wat. Eerst door de security heen, want ja je weet maar nooit in een bioscoop (?!). Na een tassencontrole en een body-check achter een scherm werden we toegelaten. We kwamen in een soort lounge met een bar, errug relaxed. Het bleek dat we voor 150 IRP eten/drinken mochten bestellen op vertoon van onze kaartjes en dat werd dan later naar onze plaats gebracht. Eten besteld en toen de zaal in gegaan. We werden naar onze plaatsen gebracht en dat waren dus superluxe stoelen. Groot, zacht en… je kon ze helemaal uitklappen zodat je languit kon liggen. Hoe relaxed!!! Het eten was goed, de film was leuk dus een erg relaxte middag.

Nog even terugkomend op Hindi: ik ben bezig om de taal te leren. En dat valt nog niet mee, maar… ik ken het alfabet al. Dat dus 54 (!) klanken heeft en in rare tekens geschreven wordt. En daarnaast heeft elke klank ook nog een maatraa, een soort extra tekentje dat bepaald hoe het uitgesproken wordt. Eumz, hoe leg ik dat uit… Je hebt bijvoorbeeld de klank “K”. Geschreven is dat een verticale streep, zeg maar een I met aan weerszijden een bolletje. Ongeveer dan. Zet je daar een extra streep achter dan wordt het uitgesproken als “Kaa”. Zet je daar een soort van f voor dan wordt het uitgesproken als “Kih”, een komma eronder maakt het dat het uitgesproken wordt als “Koe”. Erg verwarrend, maar nu (na een week) kan ik al een aantal woorden Hindi lezen. Heb alleen nog geen idee wat het betekent maar ja… das een klein detail ;-).

De huizenjacht is trouwens ook begonnen. We hebben al een aantal leuke plekken gezien, maar nog niet “de” plek gevonden. Afgelopen week een vrijstaand huis gezien dat erg leuk was, maar het nadeel daarvan is dat er geen beveiliging is en als ze weten dat er “rijke” mensen in wonen dan ben je binnen een week je inboedel kwijt. Dat heeft ons doen besluiten om alleen maar naar flats te kijken in een soort van complex waar ook beveiliging aanwezig is. Gisteren een mooie flat gezien, maar die was nog in aanbouw en bovendien werden er geen kasten of zo geplaatst (normaal worden flats hier verhuurd met kastruimte). De bouwer wist echter nog wel een aantal andere complexen en dat zou hij ons vandaag laten weten.
De banenjacht is ook in volle gang. Vorige week aan een aantal bedrijven mijn c.v. verstuurd, maar nog geen reacties. Volgens Arun komt dat ook niet omdat er zoveel mensen zijn die solliciteren dat het zelfs maar de vraag is of ze mijn c.v lezen. Daarom ga ik mijn favoriete 4 bedrijven maar stalken: Ernst & Young, Accenture, Infosys en Hewitt. Deze vier bedrijven hebben allemaal een HR-tak (Infosys gecombineerd met IT) en bovendien zijn het internationaal bekende bedrijven wat natuurlijk altijd handig is mochten we naar een ander land verhuizen (schrik niet: de komende 2 jaar zijn we van plan hier te blijven… hoewel… je weet maar nooit). Gisteren was ik bij een soort van headhunter / uitzendbureau en die boden mij een baan aan als recruiter voor hun eigen bureau. Op zich is het wel leuk… beetje hetzelfde als wat ik bij Tempo-Team heb gedaan 2 jaar… maar dat is ook meteen de reden waarom ik het eigenlijk niet wil: recruiten ken ik nou wel en ik wil graag meer de kant op van consultancy. We zien wel hoe het loopt. Mochten er mensen zijn die dit lezen en connecties hebben (in Nederland of ergens anders) binnen deze vier bedrijven, laat het me weten want hier in India gaat het vooral om connecties en referenties.

Ok, dit was het weer voor nu. Veel liefs van ons en onthoud dat iedereen van harte welkom is!

4 comments:

  1. Wat een stuk tekst zeg pff.;-)
    Maar ik miste het wel hoor, nu heb ik weer wat te lezen in me pauze:-)
    Jaja ik ben een zeur;-)

    Zo, en ben jij nu al vergeetachtig geworden???? Tjeessss, tja we worden ook een dagje ouder en blond een erg gevaarlijke combi, toch? *Heeeel onschuldig kijk*:-P:-P

    Maar waarom gaan de basisscholen dicht???? Hebben ze daar geen verwarming dan?

    Je ben nu al een tijdje uit nederland. Maar mis je nu eigelijk nog wat van nederland???????

    Verder zou ik zeggen, vermaak je en geniet ervan.

    Liefs

    ReplyDelete
  2. Hoi meissie,

    Weer heerlijk en ongecompliceerd geschreven!
    Even terugkomen op het tandpoeder: toen ik nog echt jong was, was het hier ook te koop, maar evenals de droogshampoo vlg. mij helemaal verdwenen!
    Ben met moeders maandag jl. naar de nieuwe bios van Zutphen geweest, je kan er niet liggen, maar wel languit met de benen.
    Voor je is een schapje met een belletje, even drukken, je geeft de bestelling door aan een knielende ober en 5 min. later staat je koffie, pilsje en bitterballen voor je neus! Wel lekker bij een film van 3 uur (King-Kong)
    Dat hindi is, evenals het chinees, best wel te leren, zeker als je bedenkt dat miljoenen kleine kindjes daar,dat ook kunnen spreken!
    Hou je haaks en een dikke kus uit Oeken!
    Wilma en Jan

    ReplyDelete
  3. Hoi Sanne!

    Ja, ik heb je 'nieuwe' site gevonden en jullie schrijven beiden leuk. Ik herken inderdaad ook veel in jouw stukjes. Maar ja, India en Bangladesh zijn dan ook 'buren'. Beter een goede buur, dan een verre vriend :)

    liefs, Vanessa.

    ReplyDelete
  4. Hallo Sanne,
    wat schrijf je elke keer mooi over je belevenissen. Ik lees steeds met plezier je verhalen ga zo door!

    Groeten uit brummen. ( TV )

    ReplyDelete