Update

Behalve de kittens gebeurt er natuurlijk van alles. Ik neem aan dat iedereen inmiddels wel begrepen heeft dat Arun (tijdelijk) in een rolstoel zit. Hoe lang het nog gaat duren is niet bekend, we hopen maximaal 2 maanden. En ja, dat is net op tijd voor de bruiloft.

Over de bruiloft gesproken: op 15 oktober zijn we in ondertrouw gegaan. In december ga ik naar Nederland om een nieuw visum aan te vragen en als we officieel getrouwd zijn dan kan ik een visum voor een jaar of zelfs 15 jaar krijgen. In India wordt weinig tot geen waarde gehecht aan het geregistreerde huwelijk, ik had al op verschillende fora gelezen dat er niets romantisch aan is. En dat was het ook niet. Ik was er zelf heengegaan om te vragen welke papieren er allemaal nodig waren en om hun papieren te krijgen. Dat ging relatief goed; we hadden alleen een verklaring nodig waarin stond dat we ongehuwd danwel gescheiden waren en een bewijs van leeftijd, dus een geboortecertificaat. En een bewijs dat we in Cox town (de buurt) wonen. Elk district heeft een eigen registratiekantoor waar je heen moet. Woon je in een andere buurt dan moet je ook naar een ander kantoor.

Nadat ik alle papieren verzameld had ben ik in totaal nog 3x terug geweest, de 3e keer met de verpleger van Arun als tolk. Kreeg nogal het idee dat ze moeilijk deden om het moeilijk doen, zo vonden ze de huurovereenkomst niet voldoende bewijs dat we in Cox town wonen. In Indiase paspoorten staat ook het adres waar je ingeschreven staat ten tijde van het aanvragen van het paspoort en in de Nederlandse niet. Dus kreeg ik eerst de vraag waarom dat niet in de mijne vermeld stond. Euh... omdat mijn land dat niet doet?! Dat maakte het wel lastig vertelde de dame van de registratie want nu konden ze niet controleren waar ik woonde. Tja... ik kan natuurlijk een brief aan de regering schrijven (heb immers Balkenende, Koningin Beatrix, Prins Willem-Alexander en Prinses Máxima allemaal persoonlijk ontmoet inmiddels) om dit te veranderen, maar die kans leek me klein. En bovendien hoefde maar 1 partij te bewijzen dat hij of zij in de juiste buurt woont. Dus vroeg ik of het dan niet op Aruns naam kon.

Huurovereenkomst is in zijn naam en een huurovereenkomst is rechtsgeldig. Maar nee, dat kon ook niet want in Aruns paspoort stond een oud adres in R.T. Nagar, een ander district. Dus, vertelde ze me terwijl ze me alle papieren teruggaf, ga maar naar R.T. Nagar. Toen ik aangaf dat dat natuurlijk niet kon omdat we daar niet wonen begon ze diep te zuchten. Het was allemaal erg lastig, lastig. Zij haar baas opgebeld en als we een brief van een notaris kregen waarin stond dat Arun ten tijde van de paspoort aanvraag in R.T. Nagar woonde, maar nu in Cox town dan was het goed. Ik pissig want zo'n brief is helemaal niet nodig. Een huurovereenkomst is genoeg, je kunt me niet wijsmaken dat er NIEMAND verhuist na een paspoort aanvraag (dat zei ze, dat normaal de adressen altijd overeen komen). De keuzes die we hadden volgens haar waren: brief van de notaris, nieuw paspoort aanvragen of een rijbewijs halen met het juiste adres.

De verpleger en ik naar huis en dit alles uitgelegd aan Arun. Die erg pissig werd en een beter plan had: hij zou er zelf wel even heengaan. Dus taxi gebeld, rolstoel op het dak, Arun ingeladen en op naar het kantoor. Daar aangekomen stond iedereen ons aan te gapen. Voor de duidelijkheid: het is een klein kantoor van de regering waar iedereen komt die iets moet registeren. Dat kan een huwelijk zijn, maar ook een stuk land, een huis of een motorfiets. Dus het is er altijd druk. Arun in de rolstoel naar binnen en naar diezelfde vrouw. Ging ze weer door alle papieren heen en opeens viel haar oog op Arun's scheidingspapieren waarin stond dat ten tijde van zijn huwelijk, hij een advocaat was in de rechtbank van Kochi, Kerala. En dat veranderde opeens alles. Alle papieren waren prima in orde, madam (ik dus) had het vast allemaal verkeerd begrepen. De troela!

We mochten door naar een andere kamer met 2 computers. Daar moesten we onze namen, namen van ouders, geboortedatum en adres opgeven. De vrouw achter de computer kon absoluut niet met een computer omgaan en ook niet typen dus dat ging echt superlangzaam. Ze moest een aantal velden invullen zoals: voornaam, achternaam, geboortedatum, maar dat was allemaal erg verwarrend voor haar. Duurde dus nogal lang. Toen dat eindelijk klaar was en ze een aantal printjes had gemaakt van alle gegevens mochten we naar een derde persoon die onze foto's op het document plakte en erop toezag dat we overal een handtekening onder zetten. 1 exemplaar wordt gedurende 30 dagen op het prikbord gehangen en mensen die bezwaar hebben tegen het huwelijk hebben deze periode hun kans.

Hierna mochten we naar persoon # 4 om te betalen. Ja, trouwen is hier niet gratis. Maarliefst 33 rupees (50 eurocent) stond er op het papier. "Dat is dan 100 rupees" zei de man achter de balie. Euh... volgens mij staat er toch echt 33 hier. Arun was inmiddels buiten, maar kon door het raam alles volgen. Ik vertikte het om te betalen en die man werd kwaad. En begon tegen Arun te schreeuwen en Arun terugschreeuwen (er is echt NIETS romantisch aan trouwen hier!). Hij vond dat ik maar moeilijk deed en iedereen betaalde altijd 100 rupees. En Arun en ik vonden dat hij ons niet moest afzetten. Uiteindelijk bemoeide een andere man van het kantoor zich ermee en hoefde ik inderdaad alleen maar de 33 rupees te betalen. Arun had gedreigd om ervoor te zorgen dat dit hele verhaal in de krant kwam en de verpleger was druk bezig om foto's te maken van de man die ons probeerde af te zetten met zijn telefoon. Die werd alleen maar nog kwader (uiteraard) en keek alleen maar naar beneden. Verpleger gaf de telefoon aan mij en liep naar buiten om Arun te helpen. Kwade man keek op want dacht dat het gevaar geweken was, zag mij met telefoon in de aanslag en probeerde de telefoon uit mijn handen te slaan. Net op dat moment klikte ik dus was een erg mooie foto. En zo zijn we in ondertrouw gegaan :).

Na 30 dagen mogen we terugkomen voor ons certificaat, op 15 november dus. Hoop dat het dan allemaal iets leuker gaat!

We zijn ook een stapje verder in het vinden van onze locatie. Zoals het er nu uitziet gaat het gebeuren in Chattai, in Agonda (Goa). Zie deze link: http://www.chattai.co.in/accomodationa.htm

Zelf heeft Chattai maar een aantal hutten, maar ze verwacht dat ze al onze gasten kan onderbrengen in andere resorts of guesthouses in de buurt.

En dat was het wel :)

Liefs,

Sanne