Wie? Hoor ik jullie denken. Nou, dat zal ik jullie eens gaan uitleggen. Aishwarya Rai en Abhishek Bachchan zijn hét showbiss couple van Bollywood. Denk Brad Pitt / Angelina Jolie: ze zijn zeg maar de “Brangelina” van India.
Meer dan een jaar doen de geruchten al de ronde dat ze verloofd zijn, gaan trouwen of zelfs al in het geheim getrouwd zijn. Misschien wel al langer, maar toen was ik hier nog niet en las ik er uiteraard niks over in de kranten. Allebei zijn ze Bollywood acteurs en niet zomaar de minsten: Abhishek is de zoon van Indiaas meest gerespecteerde acteur, Amithab Bachchan (ook wel Big B genoemd) en zijn moeder, Jaya, was tot aan haar huwelijk ook zeker niet onverdienstelijk als actrice.
Ash heeft weliswaar geen acteur roots, maar is wel een ex Miss World en ondanks dat ze vaak als “te plastic”wordt bestempeld (dat kind is echt onvoorstelbaar mooi), heeft ze behoorlijk wat films op haar naam staan, zowel in Bollywood als Hollywood.
En nu gaan ze dus officieel trouwen… de kranten raken er niet over uitgepraat. Natuurlijk gaat het over de zaken waar een Nederlandse gossip zich ook mee bezig zou houden: wat is de locatie, wie worden er uitgenodigd en vooral: wat trekt ze aan? Doet ze om zou ik eigenlijk moeten zeggen want uiteraard gaat ze in saree. Als ik het goed heb begrepen wordt er nu ergens een zijden saree speciaal voor haar gemaakt die ongeveer 13 duizend euro (!) gaat kosten.
De trouwdatum is nog niet geprikt want dat kan alleen door een astroloog gedaan worden, maar de verwachting is dat ze ergens in februari al zullen gaan trouwen. Dit omdat Abhishek’s oma erg ziek is en er graag wel bij wil zijn. Jaja, inmiddels ben ik van alles op de hoogte.
Uiteraard wordt er ook veel geschreven over het verleden van de toekomstige bruid en bruidegom. Abhishek is ooit kortstondig verloofd geweest met een andere Bollywood actrice en ook Ash heeft al een aantal relaties gehad. En dat kan natuurlijk niet. Ook heeft Ash de fout gemaakt om in één van haar laatste films “te gewaagd” gekleed te gaan en daar is een groot deel van de bevolking ook niet echt over te spreken. De grote vraag is nu ook wat Ash gaat doen na haar trouwen.
Toen Amithab en Jaya gingen trouwen is Jaya gestopt met werken. Een getrouwde vrouw “hoort” niet met andere mannen te flirten, zelfs niet in een film. En aangezien in de films van tegenwoordig soms zoenscènes zitten en vrouwen niet altijd meer van top tot teen bedekt zijn, is het eigenlijk een uitgemaakte zaak: Ash moet stoppen. Hou wel in gedachten dat “zoenscènes” hier een kus op de mond betekent en kleding waarin de vrouwelijke vormen ook maar enigszins uitkomen als vulgair beschouwd wordt. Natuurlijk kun je de discussie aangaan dat een saree eigenlijk ook wel erg veel bloot laat zien, vooral de buik en taille en dat er trouwens heel veel Bollywood films zijn waarin de meiden westerse mini-rokken en naveltruitjes dragen, maar dat telt dan niet. Onlangs is er een complete zender van de televisie gehaald, AXN, omdat zij het lef hadden gehad om een programma over “de tien meest sexy reclamespotjes” uit te zenden.
Volgens bepaalde bronnen zal Ash waarschijnlijk in ieder geval tot 2008 nog werken aangezien ze al getekend heeft voor een aantal films. Wat er daarna gaat gebeuren is nog een verassing voor iedereen, inclusief Ash zelf. Zij neemt na haar trouwen dit soort beslissingen niet meer zelf, dat wordt gedaan door de man of zijn ouders. In haar geval zullen het haar schoonouders zijn die beslissen over haar toekomst. In een interview heeft ze zelf ook aangegeven dat het eigenlijk al een tijdje zo is dat zij beslissen of Ash wel of niet in een film gaat spelen en zo ja, hoe ze gekleed gaat en wat voor dingen ze wel of niet kan doen.
Voor ons Nederlanders bijna onvoorstelbaar, maar hier in India nog de gewoonste zaak van de wereld. Een vrouw wordt in principe als bezit gezien van haar man en als ze bij haar schoonfamilie in komt te wonen (wederom een normale zaak hier) als bezit van de hele familie. Een vrouw kan hier volgens de wet ook niet vreemdgaan; als zijnde “bezit” is dat onmogelijk. Mocht ze buiten haar huwelijk wel een affaire hebben dan is alleen die man strafbaar op grond van dat hij aan haar man’s “bezit” heeft gezeten, vergelijkbaar met als hij aan zijn televisie zou hebben gezeten zeg maar. Voordat mensen zich helemaal druk gaan maken, er zijn ook normale mensen hier en Arun is er gelukkig 1 van. De zogenaamde “cosmo-crowd” is veel westerser ingesteld en vrouwen krijgen (van hun man, niet van de wet!) dezelfde rechten als de man. Helaas is de cosmo-crowd maar iets van 10% van de hele bevolking hier dus het zal nog wel even duren voordat dit voor iedere vrouw zo is.
Er is bijvoorbeeld ook een televisie commercial waar ik me dood aan erger. Een vrouw vertelt dat haar man thuis is gekomen met een aantal vrienden en ze eisen een bepaalde snack. Gelukkig voor haar heeft ze de nieuwe XYZ snelkookpan zodat ze binnen een half uur aan hun wensen kan voldoen. De mannen zijn vol lof over haar kookkunsten en haar man eindigt het spotje door trots te zeggen “dat is nou mijn vrouw!”. Op zich ben ik echt niet te beroerd om wat zoutjes op tafel te zetten als Arun mensen uitnodigt, maar hij moet het toch echt niet in z’n hoofd halen om van mij te eisen dat ik een bepaalde snack ga maken. Zal hij ook niet doen want ik kan voor geen meter koken, maar dat terzijde. Maar voor veel vrouwen is dat toch wel het leven als getrouwde vrouw: thuis zitten wachten met de potten en pannen tot manlief thuiskomt en precies doen wat hij wil en verwacht. En het ergste (of nou ja, dat vinden wij dan, zij niet!) is dat die vrouwen dat ook echt ZELF WILLEN. Er zijn meiden die ik persoonlijk ken die dromen van een leven als huisvrouw. Een leven waar ze thuis zitten, het huis schoonmaken en leuk decoreren, ze thee drinken met de buurvrouw en een uitgebreid ontbijt, lunch en diner koken voor hun man. Ze sterven nog liever dan dat ze hem iets laten koken en het grootste compliment dat ze kunnen krijgen is dat hun man ze een goede huisvrouw vindt.
Kortom: de emancipatie is hier nog ver te zoeken en als het aan het merendeel van de vrouwen ligt, komt die er voorlopig ook niet.
Monday, January 29, 2007
Tuesday, January 16, 2007
Snapshots from heaven
I am putting together some pixs from my shoot in the next mail. so everyone has an idea from where to where it went. the campaign itself will be out probably this weekend in seven states.in the meanwhile.... 2 random pixs. one from krabi and one from the harbour in phuket.
A freakin good new year to all!!!!! funk on!!!!
arun
Monday, January 15, 2007
Alweer half januari...
Hoi iedereen,
Van het goede voornemen om meer te schrijven is nog niet veel terecht gekomen. Van het minder eten en meer sporten ook niet trouwens, haha. Wat hebben we de eerste weken van 2007 uitgespookt?
Allereerst oud & nieuw zelf. Na de meest uiteenlopende plannen zijn we uiteindelijk naar het Taj Westend (allemaal even googelen nu ;-) ) hotel geweest. Op oudjaarsdag in de middag ingecheckt en we hadden echt super luxe kamers: breedbeeld televisie, bad, groooot bed, balkon en het allerbeste: een persoonlijke butler. Het Westend had een arrangement waarbij je per kamer ook 2 kaartjes kreeg voor het "Blue Bar" feest. De Blue Bar is de bar van het hotel, in de tuinen en een plek waar de who is who van Bangalore komt.
Na het inchecken zijn we het zwembad ingedoken. Erg koud, maar wel verfrissend zullen we maar zeggen. Daarna naar de sauna en het stoombad en weer terug naar de kamers om wat te eten. Kamers ja, want we waren in totaal met z'n zevenen / 3 kamers: Arun en ik, Noel en zijn vriendin, Ambika en Omal (Noels zus), Sal (haar man) en Littil (Omals en Noels jongere broer). Toen we van onze overheerlijke club sandwich genoten kwam onze butler om te vragen hoe laat hij het bad moest klaarmaken. Zes uur leek ons wel een mooie tijd dus om zes uur was het melkbad klaar: echte melk in het water (schijnt goed voor de huid te zijn), overal kaarsen en bloemblaadjes in het water en rondom het bad. Luxe!!!!!!!
Tegen acht uur onze mooie kleren aangetrokken en op naar de Blue Bar. Al het eten en drinken was gratis en dan hebben we het wederom niet over kip, patat en appelmoes, maar meer in de richting van oesters en kaviaar. Allebei niet echt superlekker, maar ja... het hoorde er nou eenmaal bij, arme wij ;-). Drinken was ook goed, er was een super professionele coctailshaker die voor iedereen wat anders mixte en allemaal even lekker. Vooral veel martini-watermeloensap gedronken en champagne natuurlijk. Tegen half 3 waren de meeste mensen dronken dus tijd om terug te gaan naar het hotel. Ik zal geen namen noemen, maar er was iemand die echt geen flauw idee had hoe hij terug was gekomen, ergens na 12 uur was hij het allemaal kwijt geraakt, wel grappig overigens ;-).
Nieuwsjaarsdag lekker gegeten van het ontbijtbuffet en in plaats van 11 uur mochten we om 3 uur 's middags uitchecken. Arun nog een massage, ik nog even slapen en toen was het tijd om te gaan. Het arrangement was echt super uitgebreid voor de prijs, bijna te mooi om waar te zijn. En dat bleek het ook bijna te zijn... Bij het uitchecken kwam er een of andere manager naar ons toe dat ze een fout hadden gemaakt... we hadden een arrangement gekregen die eigenlijk zo'n 100 euro per kamer duurder was en dus te weinig betaald. Na en uur overleg en nog meer managers erbij hadden we ze aan het verstand gebracht dat inderdaad ZIJ een fout hadden gemaakt en niet wij dus, zoals Hans Teeuwen zou zeggen: Vette Pech voor de kabouters!
De eerste week van januari had ik vrijgenomen en dat was maar goed ook want Vamshi en Jd kwamen op bezoek. Allebei een stuk gegroeid (7 en 4 zijn ze nu), maar nog even lief als de afgelopen keren. Voor het eerst dat ze alleen hadden gevlogen en Delhi - Bangalore is toch bijna 4 uur vliegen. Ook nog eens 1,5 uur vertraging door het weer, maar uiteindelijk waren ze er toch. Arun moest die week werken, maar had gelukkig wel het weekend vrij kunnen krijgen. De eerste dagen beetje rustig aan gedaan... beetje winkelen en zo en naar de film Happy Feet geweest (met die dansende en zingende pinguins, echt wel grappige film!). Arun had gehoord dat er 3 uur van Bangalore een leuk viskamp was en hij had geprobeerd daar informatie over te vinden. Maar zoals gebruikelijk in dit land was er zelfs met google niks te vinden. Pas op vrijdag kwam hij via-via achter het telefoonnummer en toen waren ze al volgeboekt voor zaterdag op zondag (je blijft daar zeg maar 2 dagen, 1 nacht). Daarom zaterdag maar naar Wonderla gegaan, een pretpark. Het park is onderverdeeld in een waterpark en dan het droge gedeelte met allemaal achtbanen en zo. We hadden onze zwemspullen niet bij ons en achteraf gelukkig maar want ik was anders zo in mijn bikini daar naar binnen gelopen. De kinderen en Arun hadden shorts gekocht zodat ze wel naar binnen konden en eenmaal binnen bleek dat iedereen met de kleren aan zwemt. Ik had dus mooi voor schut gestaan met mijn bikini....
Het pretpark zelf was erg leuk. Totaal niet druk en de meeste achtbanen en attracties deden niet onder voor menig Europese. Arun is niet zo van de achtbanen en hij heeft ontzettend last van zijn rug, maar ik ben nog wel in een paar leuke geweest. Ook in een grote schommelboot met Vamshika die in het begin heel stoer zei dat ze wel hoopte dat hij hoog en hard ging, maar toen dat eenmaal gebeurde het op een krijsen zette en noooooooit meer met mij ergens in wilde gaan, hahaha.
Na het dagje pretpark in een hotel overnacht en op zondag naar het Cauvery Fishing Camp. We hadden bedacht om daar een dag te blijven want Arun en ik moesten allebei weer werken op maandag, maar het was gewoon te mooi om niet te blijven. Het ligt midden in de bossen, aan een rivier waar echte krokodillen en heel veel vis zit. De bedoeling is dat je om 12 uur incheckt in of een tent (zijn er 12 van) of een huisje (zijn er 8 van). Het is er dus nooit echt druk, er is veel ruimte en ieder huisje/tent had ook een eigen hangmat en schommel. Ook stonden er overal bordjes met beschrijvingen van de bomen en de dieren die je daar kon tegenkomen (inclusief de King Cobra....) dus zowel recratief als educatief. Om 2 uur is er lunch (erg lekker) en in de middag hebben we een boottochtje op de rivier gemaakt. In een of ander gammele, zelfgemaakte ronde boot en een gids die doodleuk vertelde dat als de boot omsloeg je er geweest bent in verband met de draaikolken en krokodillen. Lekker dus! De krokodillen waren trouwens een stuk groter en echter dan ik had verwacht. Dacht dat het van die kleintjes zouden zijn (dat hadden ze verteld), maar het waren dus echt 2 meter lange exemplaren.... Na de boottocht was er nog vissen (maar toen lagen we te slapen) en een kampvuur. Ook werd er vanaf half 9 diner geserveerd.
De volgende ochtend werden we om half 7 gewekt en was het tijd voor een ochtendwandeling. Normaal ga je dan de heuvel beklimmen, maar omdat we niet dachten dat Vamshi en Jd dat vol zouden houden hadden ze speciaal voor ons een andere route uitgestippeld. Na de wandeling ontbijt, een ritje op een olifant, nog even vissen en toen was het tijd om terug naar Bangalore te gaan. Omdat dit viskamp in de middle of nowhere was, had ik geen bereik op mijn telefoon dus had ook mijn werk niet ingelicht dat ik niet zou komen. Zodra telefoon het weer deed toch naar mijn teamleader gesmst en zijn enige reactie: Ok, heb je nog vis gevangen?? Haha, wou dat alle bazen zo reageerden.
De rest van de week wel gewerkt, Arun had eigenlijk vrij maar moest toch elke dag naar kantoor met de kinderen. Afgelopen zaterdag zijn ze weer vertrokken naar Delhi. Op de laatste dag nog wel wat foto's kunnen maken, hopelijk heeft Arun snel tijd om ze op de site te zetten.
Nu is het erg stil... vooral vandaag want ik ben vrij (is weer eens een feestdag hier), Arun moet wel werken dus nou mis ik het gelach, gekibbel en gespeel wel. Nog een paar maanden en dan komen ze weer :-).
Liefs voor iedereen!
Sanne
Van het goede voornemen om meer te schrijven is nog niet veel terecht gekomen. Van het minder eten en meer sporten ook niet trouwens, haha. Wat hebben we de eerste weken van 2007 uitgespookt?
Allereerst oud & nieuw zelf. Na de meest uiteenlopende plannen zijn we uiteindelijk naar het Taj Westend (allemaal even googelen nu ;-) ) hotel geweest. Op oudjaarsdag in de middag ingecheckt en we hadden echt super luxe kamers: breedbeeld televisie, bad, groooot bed, balkon en het allerbeste: een persoonlijke butler. Het Westend had een arrangement waarbij je per kamer ook 2 kaartjes kreeg voor het "Blue Bar" feest. De Blue Bar is de bar van het hotel, in de tuinen en een plek waar de who is who van Bangalore komt.
Na het inchecken zijn we het zwembad ingedoken. Erg koud, maar wel verfrissend zullen we maar zeggen. Daarna naar de sauna en het stoombad en weer terug naar de kamers om wat te eten. Kamers ja, want we waren in totaal met z'n zevenen / 3 kamers: Arun en ik, Noel en zijn vriendin, Ambika en Omal (Noels zus), Sal (haar man) en Littil (Omals en Noels jongere broer). Toen we van onze overheerlijke club sandwich genoten kwam onze butler om te vragen hoe laat hij het bad moest klaarmaken. Zes uur leek ons wel een mooie tijd dus om zes uur was het melkbad klaar: echte melk in het water (schijnt goed voor de huid te zijn), overal kaarsen en bloemblaadjes in het water en rondom het bad. Luxe!!!!!!!
Tegen acht uur onze mooie kleren aangetrokken en op naar de Blue Bar. Al het eten en drinken was gratis en dan hebben we het wederom niet over kip, patat en appelmoes, maar meer in de richting van oesters en kaviaar. Allebei niet echt superlekker, maar ja... het hoorde er nou eenmaal bij, arme wij ;-). Drinken was ook goed, er was een super professionele coctailshaker die voor iedereen wat anders mixte en allemaal even lekker. Vooral veel martini-watermeloensap gedronken en champagne natuurlijk. Tegen half 3 waren de meeste mensen dronken dus tijd om terug te gaan naar het hotel. Ik zal geen namen noemen, maar er was iemand die echt geen flauw idee had hoe hij terug was gekomen, ergens na 12 uur was hij het allemaal kwijt geraakt, wel grappig overigens ;-).
Nieuwsjaarsdag lekker gegeten van het ontbijtbuffet en in plaats van 11 uur mochten we om 3 uur 's middags uitchecken. Arun nog een massage, ik nog even slapen en toen was het tijd om te gaan. Het arrangement was echt super uitgebreid voor de prijs, bijna te mooi om waar te zijn. En dat bleek het ook bijna te zijn... Bij het uitchecken kwam er een of andere manager naar ons toe dat ze een fout hadden gemaakt... we hadden een arrangement gekregen die eigenlijk zo'n 100 euro per kamer duurder was en dus te weinig betaald. Na en uur overleg en nog meer managers erbij hadden we ze aan het verstand gebracht dat inderdaad ZIJ een fout hadden gemaakt en niet wij dus, zoals Hans Teeuwen zou zeggen: Vette Pech voor de kabouters!
De eerste week van januari had ik vrijgenomen en dat was maar goed ook want Vamshi en Jd kwamen op bezoek. Allebei een stuk gegroeid (7 en 4 zijn ze nu), maar nog even lief als de afgelopen keren. Voor het eerst dat ze alleen hadden gevlogen en Delhi - Bangalore is toch bijna 4 uur vliegen. Ook nog eens 1,5 uur vertraging door het weer, maar uiteindelijk waren ze er toch. Arun moest die week werken, maar had gelukkig wel het weekend vrij kunnen krijgen. De eerste dagen beetje rustig aan gedaan... beetje winkelen en zo en naar de film Happy Feet geweest (met die dansende en zingende pinguins, echt wel grappige film!). Arun had gehoord dat er 3 uur van Bangalore een leuk viskamp was en hij had geprobeerd daar informatie over te vinden. Maar zoals gebruikelijk in dit land was er zelfs met google niks te vinden. Pas op vrijdag kwam hij via-via achter het telefoonnummer en toen waren ze al volgeboekt voor zaterdag op zondag (je blijft daar zeg maar 2 dagen, 1 nacht). Daarom zaterdag maar naar Wonderla gegaan, een pretpark. Het park is onderverdeeld in een waterpark en dan het droge gedeelte met allemaal achtbanen en zo. We hadden onze zwemspullen niet bij ons en achteraf gelukkig maar want ik was anders zo in mijn bikini daar naar binnen gelopen. De kinderen en Arun hadden shorts gekocht zodat ze wel naar binnen konden en eenmaal binnen bleek dat iedereen met de kleren aan zwemt. Ik had dus mooi voor schut gestaan met mijn bikini....
Het pretpark zelf was erg leuk. Totaal niet druk en de meeste achtbanen en attracties deden niet onder voor menig Europese. Arun is niet zo van de achtbanen en hij heeft ontzettend last van zijn rug, maar ik ben nog wel in een paar leuke geweest. Ook in een grote schommelboot met Vamshika die in het begin heel stoer zei dat ze wel hoopte dat hij hoog en hard ging, maar toen dat eenmaal gebeurde het op een krijsen zette en noooooooit meer met mij ergens in wilde gaan, hahaha.
Na het dagje pretpark in een hotel overnacht en op zondag naar het Cauvery Fishing Camp. We hadden bedacht om daar een dag te blijven want Arun en ik moesten allebei weer werken op maandag, maar het was gewoon te mooi om niet te blijven. Het ligt midden in de bossen, aan een rivier waar echte krokodillen en heel veel vis zit. De bedoeling is dat je om 12 uur incheckt in of een tent (zijn er 12 van) of een huisje (zijn er 8 van). Het is er dus nooit echt druk, er is veel ruimte en ieder huisje/tent had ook een eigen hangmat en schommel. Ook stonden er overal bordjes met beschrijvingen van de bomen en de dieren die je daar kon tegenkomen (inclusief de King Cobra....) dus zowel recratief als educatief. Om 2 uur is er lunch (erg lekker) en in de middag hebben we een boottochtje op de rivier gemaakt. In een of ander gammele, zelfgemaakte ronde boot en een gids die doodleuk vertelde dat als de boot omsloeg je er geweest bent in verband met de draaikolken en krokodillen. Lekker dus! De krokodillen waren trouwens een stuk groter en echter dan ik had verwacht. Dacht dat het van die kleintjes zouden zijn (dat hadden ze verteld), maar het waren dus echt 2 meter lange exemplaren.... Na de boottocht was er nog vissen (maar toen lagen we te slapen) en een kampvuur. Ook werd er vanaf half 9 diner geserveerd.
De volgende ochtend werden we om half 7 gewekt en was het tijd voor een ochtendwandeling. Normaal ga je dan de heuvel beklimmen, maar omdat we niet dachten dat Vamshi en Jd dat vol zouden houden hadden ze speciaal voor ons een andere route uitgestippeld. Na de wandeling ontbijt, een ritje op een olifant, nog even vissen en toen was het tijd om terug naar Bangalore te gaan. Omdat dit viskamp in de middle of nowhere was, had ik geen bereik op mijn telefoon dus had ook mijn werk niet ingelicht dat ik niet zou komen. Zodra telefoon het weer deed toch naar mijn teamleader gesmst en zijn enige reactie: Ok, heb je nog vis gevangen?? Haha, wou dat alle bazen zo reageerden.
De rest van de week wel gewerkt, Arun had eigenlijk vrij maar moest toch elke dag naar kantoor met de kinderen. Afgelopen zaterdag zijn ze weer vertrokken naar Delhi. Op de laatste dag nog wel wat foto's kunnen maken, hopelijk heeft Arun snel tijd om ze op de site te zetten.
Nu is het erg stil... vooral vandaag want ik ben vrij (is weer eens een feestdag hier), Arun moet wel werken dus nou mis ik het gelach, gekibbel en gespeel wel. Nog een paar maanden en dan komen ze weer :-).
Liefs voor iedereen!
Sanne
Subscribe to:
Posts (Atom)
