Hoi allemaal!
Het is alweer bijna eind januari, dus ben ik mooi op tijd (ahum) om m'n verslag van Kolkata van eind november te doen.
Op vrijdag 23 november gingen Hifazath, Arun en ik naar Kolkata, voor de bruiloft van Manisha en Manish. Nou ja, dat was in ieder geval de planning. Helaas besloten een paar bevolkingsgroepen daar elkaar de hersens in te slaan op die woensdag ervoor en dus wilden Hifa en Arun liever niet meer mee. Zelf had ik er niet zoveel moeite mee. Na een jaar Sri Lanka en de nodige aanslagen hier word ik er zowat niet meer warm of koud van. Hoe erg dat eigenlijk ook is... Dus: ik ging in m'n eentje naar Kolkata!
De vlucht was niet echt bijzonder. Had hem wel bijna gemist omdat Manish (die in Bangalore woont) zijn telefoon verloren had op het vliegveld. Hij had een vroegere vlucht en was er pas in Kolkata achtergekomen dat hij zijn telefoon mistte. Manisha belde toen zijn nummer en kreeg een aardige man van de beveiliging aan de telefoon die ook uit Kolkata kwam. Dus dat was geregeld: ik kon de telefoon bij hem ophalen. Die man was idd best aardig, maar vond het volgens mij vooral heel interessant allemaal. Hij bleef maar doorgaan over hoe leuk het toch was dat ik bevriend was met een mede-Kolkataan en ik moest Manisha ook nog in zijn bijzijn bellen en vervolgens ging hij ook nog uitgebreid met haar praten. Was dus de laatste die het vliegtuig in stapte...
Kolkata vliegveld viel me op dat het een mooi gebouw was en vergeleken met Bangalore een stuk schoner. Er stond al een auto met chauffeur te wachten op mij (luxe!!) en die mocht ik ook het hele weekend houden. Werd naar het hotel gebracht, want naar goed Indiaas gebruik wordt de overnachting geregeld en betaald door het bruidspaar. Of eigenlijk: de ouders van de bruid want die betalen echt alles!
In het hotel wat gegeten, gedouched en even uitgerust. Om 6 uur werd ik beneden verwacht voor een tripje naar een Tempel en eten bij Manisha thuis. In het hotel verbleven Manish en zijn familie (allemaal uit Kerala, net zoals Arun) ook dus ik was niet helemaal alleen. Die avond netjes een saree aangedaan, ja... ik leer het wel. Kreeg nog complimenten van zijn moeder dat de saree zo netjes zat, haha. De Tempel was niet zo heel erg bijzonder, maar het huis van Manisha wel. Ze komt van een "oude" familie zoals ze dat hier noemen. Zeker rijker dan gemiddeld en uiteraard met een bruiloft op komst wordt alles uit de kast gerukt. Groot huis, mooi versierd allemaal (de bruiloft zou ook daar plaats vinden) en ontzettend lieve mensen. Lekker gegeten ook, vooral veel vis. In Kolkata eten ze een stuk minder spicy dan in het zuiden, moet eerlijk zeggen dat ik de spices wel een beetje mistte!
Die avond ook Manisha weer gezien na lange tijd. Ken haar van EmmayHR, mijn vorige bedrijf. Ze woonde ook in Bangalore, maar heeft het afgelopen jaar weer bij haar ouders gewoond. Dat is blijkbaar een gebruik in Kolkata, om echt van huis uit te trouwen. Tussendoor was ze nog wel een paar keer naar Bangalore geweest, maar had haar eigenlijk al paar maanden niet gezien. Ze was niet zo heel zenuwachtig, het was tenslotte ook een "love-marriage" en zij en Manish kenden elkaar al een paar jaar.
Na het eten terug naar het hotel en de volgende dag, zaterdag, ben ik in m'n eentje de stad gaan verkennen. Eerst rondgelopen rond het hotel, een iets betere wijk. Een vriend van mij had gezegd dat Kolkata een beetje is zoals je India voorstelt: drukte, veel verkeer, typische gebouwen. En dat was ook zo. Je kunt goed zien dat het bezet geweest is door de Engelsen: veel Engelse gebouwen en echt Engelse straatnamen. Het verkeer is 1 grote chaos, erger dan Bangalore, Mumbai of Delhi. Behalve de "gewone" weggebruikers zoals de bussen, auto's, motors an scooters hebben ze ook ricksjahs: de auto-ricksjahs die wij in Bangalore hebben (alleen rijden ze in Kolkata een vaste route), fiets-ricksjahs die ik ook al in Delhi had gezien, en... loop ricksjahs! Waar de "bestuurder" dus zelf de ricksjah trekt. Heb je alleen nog maar in Kolkata heb ik me laten vertellen, in andere steden is het niet meer toegestaan.
Had gehoord over College street. Inderdaad, de straat waar veel scholen liggen. Daar zouden ze ontzettend veel 2-handsboeken hebben en lezen vind ik altijd leuk. Dus: in een loop-ricksjah naar College street. Had Manisha even gebeld hoe duur dat ongeveer zou zijn en ze zei rond de 20 rupees (35 cent). Zelf had ik al rekening gehouden met het dubbele, maar uiteindelijk wilde hij 100 rupees hebben (bijna 2 euro!!!). Vette ruzie met de kerel natuurlijk en binnen 5 seconden stond er ook een hele groep om ons heen. Op een gegeven moment begonnen een aantal omstanders hem lastig te vallen en dat vond ik ook weer een beetje zielig. Dus uiteindelijk heb ik hem maar 100 rupee gegeven. Tenslotte was ik een buitenlander in die stad en dat ritje op de ricksjah was het wel waard! Had constant het idee dat de rick achterover zou klappen, maar dat gebeurde gelukkig niet.
College street was zoals ik verwacht had: ontzettend veel boeken, van prentenboeken tot zware universiteitskost en dat alles tegen absolute bodemprijzen. Tip van de week: "City of Joy" van Dominique Lapierre. Is al een oude boek en ook verfilmd jaren geleden, maar speelt in Kolkata en een waargebeurd verhaal. Toen ik dat boek had gelezen was ik ook blij dat ik die ricksjah man wat meer geld had gegeven want het leven is echt superzwaar! Maar goed, dat was dus 1 van de boeken die ik daar gekocht heb. Er zit ook een Medical College - geneeskunde zeg maar - in die straat dus op dat gebied was er ook van alles te koop: van rolstoelen tot po's en van injectienaalden tot scalpels. Ongelovelijk! Van College street terug naar het hotel gegaan om te lunchen. Want behalve de overnachting betaalden ze ook 3 maaltijden per dag. Terug met de rick was trouwens maar 30 rupees.
Na de lunch opnieuw de stad in, dit keer naar het iets commerciele gedeelte. Nog naar de kapper geweest (Kolkata is goedkoper dan Bangalore!) en naar een schoonheidssalon. Vond de nagellak op m'n teennagels niet meer zo mooi en dan kan je of zelf gaan klooien of voor 50 rupee (1 euro) het door een salon laten doen. Toen ik terug liep naar het hotel was het inmiddels donker en een stuk rustiger op straat. Hoewel rustig natuurlijk een relatief begrip is hier in India... Het banndje van mijn schoen vond het een mooi moment om te knappen en dus heb ik de weg terug naar het hotel op blote voeten gelopen. De hele dag door verkopen ze overal van die goedkope slippers, maar toen natuurlijk niet. Was op zich best apart om de straten van Kolkata op blote voeten te bewandelen. En moet zeggen dat de straten ook redelijk schoon waren! In het hotel aan iemand van de receptie gevraagd om lijm te regelen, schoen gelijmd, gegeten en naar bed.
Zondag was de grote dag: de bruiloft. Normaal zijn bruiloften 's ochtends in India, maar in Kolkata trouwen ze na zonsondergang. De dag gebruikt om nieuwe schoenen te halen en had ook wat tijd nodig om mn nieuwe saree mooi aan te krijgen. Tegen 6 uur begon het te schemeren en was er een ritueel voor Manish waarin iedereen die ouder is dan hem, hem zegent. 2 nichten van Manisha's kant kwamen hem vervolgens ophalen en in een hele stoet gingen we naar Manisha's huis. Dat was echt supermooi aangekleed, compleet met een ijsberg + waterval van echt ijs!!
De eerste paar uur (!!) waren ze niet samen, maar kregen ze allebei afzonderlijk cadeautjes en geld van familie en vrienden. Alleen toen de ambtenaar kwam moesten ze wel samen zijn om elkaar eeuwige trouw te beloven en het huwelijkscertificaat te ondertekenen. Direct daarna moest Manish weer terug naar de grote zaal en kon Manisha zich voorbereiden op het Hindoe-gedeelte van de bruiloft, voor hun belangrijker dan het ondertekenen van de officiele documenten. Het begon ermee dat Manisha naar de grote zaal liep met bananenbladeren voor haar gezicht, zodat Manish haar niet kon zien. Daarna moest ze, met nog steeds de bladeren voor haar gezicht, 7x om hem heenlopen en pas daarna konden ze elkaar aankijken. De rest van de rituelen werden geleid door een Priester en kreeg er eerlijk gezegd niet zo veel van mee. Nadat ze ook volgens het Hindoeisme getrouwd waren, mochten ze plaats nemen op het podium en werden ze door iedereen gefeliciteerd en gefotografeerd.
Ergens aan het einde van de avond mochten ze eten, wij hadden intussen al 3x opgeschept want elke keer kwam er weer een familielid aan die zei dat we toch echt nog een beetje van dat of dat moesten proeven. Ze hadden ook lekker ijs trouwens, en mijn ouders & broertje weten dat ik thuis nooit ijs na krijg ;-).
Na het eten ben ik teruggegaan naar het hotel en de volgende morgen werd ik naar het vliegveld gebracht. Een super leuke ervaring rijker!
