Verkiezingen

Hoi allemaal,

Elke dag lees ik op nu.nl wat er allemaal in Nederland gebeurt. Zo zag ik bijvoorbeeld dat het koud begint te worden (hier ook.... nog maar 25 graden overdag :-P) en ook uiteraard het nodige over de verkiezingen. Niet dat ik me nu super interesseer voor politiek, maar als jullie denken dat de regering in Nederland af en toe niet weet waar ze mee bezig zijn, wat info over de politiek hier. Ik kan het alleen maar hebben over Bangalore / Karnataka want er zijn grote verschillen tussen de verschillende staten.

Ik wil het met name hebben over 2 ministeries: Onderwijs Cultuur & Wetenschap en Verkeer & Waterstaat. Niet dat ze hier ook zo heten, maar ik moet mijn verhaal toch ergens aan ophangen.


Cultuur: Voor de mensen die het in Arun's post gemist hebben, Bangalore heet geen Bangalore meer maar Bangaluru / Bangalooru (spreek uit: Bangaloeroe). Per 1 november is de naam veranderd om het meer Indiaas te laten klinken. 6 andere steden hebben ook een nieuwe naam gekregen. Dit is natuurlijk niet zomaar gebeurd... het is zeker 3x uitgesteld omdat ze er nog niet klaar voor waren en nog steeds vergaderen de hoge heren er lustig op los of de Engelse schrijfwijze Bangalooru (met 2 oo) of Bangaluru (met een u) in het midden moet zijn. Een van de vele dingen waarvan de belastingbetalende burger zich afvraagt of het geld niet beter besteed kon worden... Niet dat iedereen belasting betaalt trouwens, bij veel bedrijven gaat dat niet automatisch en moeten mensen dat zelf doen en dat gebeurt dan uiteraard niet. Zag vandaag in de krant nog wel een 'grappige' advertentie: een halve pagina groot, in kleur, met daarin contactpunten om belastinginners aan te geven als ze om een 'bribe' vragen, corruptie dus. Jaja, je moet hier in India blijkbaar de belastingdienst eerst omkopen om belasting te kunnen betalen ;-). Corruptie is een groot probleem, maar kan ook zijn voordelen hebben. Discotheken die om half 12 dicht moeten kunnen opeens toch wel openblijven na het betalen van de juiste personen en als je aangehouden wordt door de politie kom je er met een paar 100 rupees (paar euro's dus) meestal wel vanaf.

Onderwijs is, zoals iedereen weet, erg belangrijk. En zeker in India. Regelmatig zie je in de kranten advertenties van instituten die baby's vanaf 3 maanden oud (!!) trainen zodat ze later erg intelligent worden. Alles staat of valt hier met je scholing. In prinicpe heb je 1 school waar je tot je 16e opzit (dus basisschool en middelbare school in 1) en als die school goed is dan heb je veel betere kansen om toegelaten te worden op een goede universiteit. En die goede universiteit heb je weer nodig om een goede baan te vinden. Niet altijd helemaal eerlijk, maar zo werkt het wel. Alle scholen in India zijn in principe hetzelfde: ze volgen dezelfde syllabus, het grote verschil zit hem in de kwaliteit van de docenten en leermiddelen. Goede scholen zullen alleen docenten hebben die zelf tenminste universiteit hebben gedaan en beschikken over computers, bibliotheek, individuele aandacht voor leerlingen enz. Minder goede scholen hebben lang niet genoeg docenten, soms niet eens een dak boven het hoofd en al helemaal geen computers. Hetzelfde geldt trouwens voor de universiteiten: er zitten echt hele grote verschillen tussen de universiteiten hier, niet zoals in Nederland dat het niet zo heel erg veel uitmaakt aan welke universiteit je hebt gestudeerd omdat ze allemaal wel goed zijn. Ter vergelijking: In de onlangs verschenen top 100 van beste universiteiten ter wereld waren er 7 Nederlands en 1 Indiaas terwijl er ontelbaar veel universiteiten hier zijn. Komt ook omdat er niet zoiets bestaat als MBO of HBO, alles is hier universiteit. Net zoals er dus geen verschil is tussen vmbo, havo of vwo: iedereen zit door elkaar.

Dit even kort als achtergrondinformatie. In Karnataka zijn er scholen die in het Engels lesgeven en scholen die in het Kannada (de lokale taal) lesgeven. Grof gezegd zijn de Engelse scholen beter dan de Kannada scholen en ouders hebben hun kinderen (dus) liever op een Engelse school. In 1994 is er een wet aangenomen in Karnataka dat nieuwe scholen in ieder geval tot en met de 5e klas (zeg maar onze groep 8) in het Kannada moeten lesgeven, daarna mogen ze eventueel overgaan naar het Engels, zo niet dan kregen deze scholen geen vergunning. Eigenlijk wilde de regering alle scholen vanaf 1994 in het Kannada laten lesgeven, maar dat gaf problemen met (met name) de Internatiale Scholen waar buitenlandse kinderen heengaan. Dus: de scholen die al in het Engels lesgaven mochten Engels blijven, de rest moest Kannada worden. Zoals in veel gevallen is er een groot verschil tussen wat de regering zegt en wat daadwerkelijk gebeurt dus veel scholen bleven in het Engels lesgeven, ondanks dat dat dus eigenlijk niet meer mocht. En geen haan die er naar kraaide want de onderwijs inspectie kon (uiteraard) omgekocht worden. De laatste jaren, met de IT boom hier, zijn er ontzettend veel internationale bedrijven gekomen die niet echt zitten te wachten op Kannada sprekende mensen waardoor het nog eens benadrukt werd dat Engels belangrijk is, wederom: Engels spreken betekent betere school, betekent betere universiteit, betekent grotere kans op een goede baan. Ik kan me voorstellen dat jullie je afvragen wat het probleem is, in Nederland studeren kinderen vaak tot en met de universiteit in het Nederlands en het is niet bepaald zo dat we daarom geen goede banen kunnen krijgen. Het grote verschil is dat in Nederland (bijna) niemand in het Engels leskrijgt en het niveau van Engels is dus voor iedereen ongeveer even goed (of slecht). Dit in tegenstelling tot India waar kinderen die vanaf dag 1 in het Engels les krijgen een grote voorsprong hebben op kinderen die pas vanaf hun 12e, of wanneer ze naar de universiteit gaan, in het Engels les krijgen.

Ongeveer 2 maanden geleden kwam de onderwijsminister er "opeens" achter (na 12 jaar dus....) dat er scholen zijn die in het Engels lesgeven terwijl ze Kannada zouden moeten zijn. En wat besloot deze beste man? Om die scholen allemaal te sluiten! En het gaat hier dus om ruim 2000 scholen, waarvan zo'n 1500 in Bangalore. Het schooljaar loopt hier van mei tot april dus het was lekker halverwege het schooljaar. Grote opschudding dus, niemand wist meer waar die aan toe was en de kranten stonden er vol van. Waarom opeens nu, na 12 jaar? Wat gebeurde er met de honderd duizenden leerlingen? En de leerkrachten? En wat met de leerlingen die aan die scholen waren afgestudeerd? Was hun diploma nog wel geldig? De onderwijsminister legde uit dat de scholen niet moesten zeuren want ze wisten dat ze fout waren. En alle onderwijsinspecteurs die steekpenningen hadden aangenomen zouden worden ontslagen. Leerlingen en leerkrachten moesten nu verdeeld worden over de scholen die WEL de juiste vergunningen hadden en dit alles moest binnen een maand gebeuren. En leerlingen die afgestudeerd waren aan deze scholen hadden een ongeldig diploma want de school zelf voldeed niet aan de eisen. De grote meerderheid vond dit klinkklare onzin en niet kunnen, zo halverwege het jaar. Er waren ook groeperingen die hier erg blij mee waren en vonden dat de minister nog een stap verder moest gaan: ALLE scholen moesten Kannada worden, zelfs de internationale.

Na ongeveer 3 weken kwam de minister tot de conclusie dat het wellicht toch niet zo slim was om de scholen halverwege het jaar te sluiten en besloot hij dat de scholen iig het schooljaar mochten afmaken. En de diploma's zouden gewoon geldig zijn want het was toch wel sneu anders voor die miljoenen (!!!) oud-studenten. Wel bleef hij bij zijn standpunt dat alle scholen van na 1994 Kannada moesten worden want dat was nou eenmaal de wet. Voor de goede info: zijn eigen kinderen zitten (uiteraard) op een Engelstalige school. We zijn nu bijna 2 maanden verder en net zoveel zichzelf tegensprekende berichtgevingen. Niet sluiten, wel sluiten en als wel sluiten, welke scholen? Op het moment is de conclusie dat alle scholen van na 1994 in het Kannada moeten lesgeven, maar wel al Engels als vak mogen geven. De discussie gaat er nu over of dat genoeg is (NEE zeggen de meeste mensen) en of Engels dan vrijblijvend is of dat het een verplicht vak is (want dat willen de Karnataka-lievende mensen niet, die willen helemaal geen Engels). Onbegrijpelijk voor veel mensen hoe dit allemaal gaat, hoe ministers totaal niet nadenken over wat ze roepen en hoe ze binnen 2 maanden van hun standpunt 180 graden draaien en weer terug.

Een ander (kort) ding is met het ministerie van Verkeer & Waterstaat. Ik zal het niet hebben over het verkeer hier (echt alles rijdt door elkaar, 1 grote chaos) of de conditie van de wegen (vol gaten en kuilen en het duurt zeker 2 jaar voordat 1 kleine weg is aangepast met alle overlast van dien), maar specifiek over motorrijders. De motor is hier wat voor ons de fiets is: bijna iedereen heeft er wel eentje. Motors kunnen hier niet zo hard als bij ons en mede daardoor rijdt niemand met een helm op. En dat vond de minister van Verkeer & Waterstaat niet kunnen. Iedereen die op een motor rijdt, MOET een helm. Dit was zeker een half jaar geleden al besloten. Maar toen kwamen de protesten want voor veel gezinnen is het simpelweg onbetaalbaar om een helm te kopen. Regelmatig zie je hier vader-moeder en 2 kinderen op de motor en als die allemaal een helm op moeten dan wordt het een beetje te duur. Paar maanden wachten en toen kwam het antwoord: Ok, ok, maar dan in ieder geval de bestuurder. Je vraagt je dan inmiddels al af waarom die regel er uberhaupt is: denken ze dat alleen de bestuurder gewond raakt bij een ongeluk of zo? Maar goed, het was voor de meesten in ieder geval al een vooruitgang. Nog niet goed genoeg want de protesten gingen door, om verschillende redenen. Twee weken geleden kwam dan de definitieve uitspraak: vanaf 6 November moet iedere bestuurder van een motor een helm op (degenen die achterop zit(ten) dus niet). Uitzondering op deze regel is het district Bellary: daar hoeven mensen helemaal geen helm op want daarvoor is het te warm overdag............ Hahahahahahahahahahahahahahaha!!!!!!!

Overigens valt de boete mee: 100 rupee (2 euro) bij de eerste overtreding en 300 (6 euro) bij elk vervolg.

Vanuit Bangalore oeps..... Bangaluru groet u uw correspondente!

Liefssssss

For a fucking good bucket

Well, so the dutch speaking community got the low down on our Thailand trip. The rest of you are obviously not surprised at my late entry. Hell, I haven’t even filled my time sheet. You see, any of these activities need a mood and a time to pen/ enter. And don’t even think of saying “you’re weird”. I know that. :)

Two backpacks and three books checked in at the bangalore airport. Oh! I beg your pardon and I apologise to the bengaluru govt. bengaluru, bengaluru! Pls don’t hang me!!!

Two backpacks and three books checked in at the bengaluru airport on 7th sept. at 12:15 AM. Quick enuf check in. But no window seats. Good news? They serve you alcohol even at that time! The flight was without event and with the time difference we landed there around 5 30 am. Yeah, time travel comes as compliments of the airline.
Now for all you people traveling to Thailand and getting a visa on arrival, here is the real low down. And I am talking to all you miserable third world country people. Paleskins get to conveniently walk in to any of the 30 odd immigrating counters and walk out a few minutes later.

Carry a very recent stamp size photo of yours. Or they will send you to the instant photo counter where you have to shell out 250 bath for six prints.
You have to find and fill out a form. The forms are white in colour and no one will guide you to it.
there is only one que.
Once you get in to the enclosure there are three counters with tokens.
Carry a book. There will be over an hour of waiting.
The thai people at this immigration counter aren’t the smiling kind. They do that only after you exit the airport.
There is no food or drink counter in this enclosure.

What hits you first when you get off is the colour. The traffic on the street borders on a cartoon strip. The taxi’s are painted bright pinks, yellows, greens…. And you have women taxi drivers, just like we did. This is just about when you discover that no one in Thailand speak English beyond a nasal “ah- loww.”
The drive in to Bangkok was quick and we went straight to the Indian embassy to submit sanne’s papers. That was quick enough and for once the people at the embassy was friendly and very helpful. She was told she can pick up her stamped passport on Wednesday, 5 days later. By now it was close to 1pm. I was sure we could leave right away from Bangkok and get to Kho phangan at least by 11 that night, in time for the full moon party. But a quick call to a colleagues boyfriend who works in Bangkok pulled the pavement from under my feet. It is an over night journey of almost 13-14 hours! After a moment of shock I realized this was a backpackers dream come true. Challenge the odds and travel. One way or another. Buses, carts, train…didn’t matter. As long as you’re moving steadily. Buses leave for for surat thani only in the evenings so that they are in time for the early morning ferry to the island of kho phangan. So we headed straight to the railway station hoping to find a train to surat thani. A sky train (elevated rail system) got us quickly to the main station and we made a beeline to the counter that said “tourist assistance”. Of course no one at that counter cud speak English and was disbursing only smiles. Luckily we spotted a printout with train timings and rates. There was a train leavin for surat thani in less that 15 mns! But with frantic gestures we were advised not to take that train since we wud get there at midnight and therefore *more frantic gestures*. I said to the hell with it! We are going!

I must admit that Thailand is very well geared to handle backpackers. The toilets are clean and costs only 5/10 bath. There is always a variety of food stalls around which are cheap. And most importantly, beer is everywhere!

The train was very comfortable. All the seats are single and wide and comfortable. The berths are on top and is wide and comfortable as well ( they are pulled down for you to sleep in only by late evenings though). There is a wash room and toilets in each bogie. And you have a wide enough menu card to choose your food from. And you get beer! Let me remind you that this is no luxury train. This is a regular long distance train. And it costs around 500 baths per ticket. It was a lovely meandering ride through the heart of interior Thailand all viewed through an extra large window. Almost like your own plasma wide screen tv. Around late evening we started spotting the sea through the passing foliage and….. the biggest fullmoon I have ever seen. It was fantastic. Hanging there like a delectable tab of e. promising you all kinds of crazy lunar trips. Being a lunar child myself I could already feel the stirrings. The “bed maker” came around at this time and pulled down the berths which till now looked like alien space pods. You not only get fresh sheets, pillows and a blanket; he also makes your bed for you. A salute to thai hospitality. A good dinner served in real plates ( we ordered thai! ) washed down with a beer and we were ready for a lil snooze. The train was scheduled to arriveatST by 11:30. we shouldn’t have even bothered setting the alarm. The man who made our beds came and woke us up at 11:15! I was in love with this country!!
Surat thani is a quaint little town with a quaint little station in the south of Thailand. The meaning of all those frantic hand gestures from the “tourist information” counter slowly became clear to us now. The ferry that takes you to the island starts working only at 6 30 am! And it is a one and a half hour drive from the station. Luckily there were a few taxis still at the station. And there were a few backpackers who had alighted from the train with us. A short conversation revealed that they were headed to the ferry as well (where else!). we decided to share the cab and negotiated the rates with the driver. So there we were. One Indian, one dutch and three lebaneese from Beirut. In a cab with two thai. Talk about cultures meeting!
The taxi is no taxi. It is a pick up van with benches along the side at the back covered with a tarpaulin on top. We all piled in with our backpacks. The taxi took a circle around the station area looking to pick up some more backpackers who may be headed that way. That’s when we ran across superman. And he is not American, he is british and resides in Camden in London. And he was on holiday in Thailand and was appropriately dressed. He had just retained his t shirt and traded in the rest of the spandex for shorts and floaters and was immersed in a book casually perched on top of his knapsack. And he was goin our way. Before hitting the roads we made a brief stop at7-11 the all night supermarket chain present everywhere in Thailand. We stocked up on some eats, vodka, beer and cigarettes and were just about o clamber back in the taxi when superman pointed up and said, “ it’s a partial eclipse”. We were all treated to a partial eclipse of the moon! It was brilliant. Like some celestial being had taken a lil nibble of that tab of e. a bit of conversation revealed that other than superman all of us were in Thailand for the first time. He gave some valuable info and waved off my regret of not being able to get to the full moon party on time by a clipped, “ every night is party night bob.” And we stayed on the fringes of political issues in tel-aviv.
An hour and a half later we were at the ferry. A string of trucks were already parked there and it took me a moment to figure out that the ferry was obviously the life line to the island three hours away and is almost a ship that carries all these trucks in its underbelly! They have two main ferries that depart to the twin islands of kho phangan and kho samoi. A lil bit of reading, walking around and snoozingin the benches later it was time to go. As the big engines fired to life and thrust out in to the sea I saw one of the most amazing sunrises I have ever seen in my life. Standing at the bow of a …… ship? There are small uninhabited islands that dot the sea silhouetted by the sun and weaving in between them are low hanging clouds that seem to form surreal slightly elevated islands. You wont find even a single puff of a cloud anywhere other than where it hugs the horizon.

The ferry has three levels basically. The hold at the bottom for the loaded trucks. The seating level on top, with again wide comfortable single chairs. This level also contains the dining which is adequately stocked with food and….. beer!!!! And the open level on top with benches.

Almost 3 hours later we arrived at kho phangan. Our destinantion. We were greeted by a sea of bleary eyed backpackers heading out/back/away on the first ferry back. A short cab ride and we were let off at had rin. The south point of kho phangan. The party point. The host of the famous full moon parties! And we were greeted by a host of extremely trashed people trudging and hopping around this delightful boutique village holding lil miniature buckets and beers. Wonderful! We were tired as well and desperately needed a room. Most rooms were taken since it had been the full moon party, but luck favoured us and we found a cabin right on the beach at the home of the founder of the full moon parties!! For just 600 bath a day.

After a bath, and a nice breakfast later we were ready to explore the island than hit the sack. We were also informed by our new friend chang from the resort that the after party would begin at 11 am. The after party???? At 11 am???? Mr. Commissioner, bengaloru nagarapalike are you listening???

Thus began our 4 days of stay in kho phangan. The delightful little island with manicured clean little roads with no vehicular traffic except bikes and bordered by boutique and quaint restaurants, shops. Tattoo parlours, massage parlours, funky hair extension place( where I got my dream of having dreadlocks realized) and the beaches. All filled with young, spirited and hip beachcombers. Chill and explore by day, party by the moon and the sea everynight. Flashy ladyboys strutting their stuff. Striking up conversations with strangers. All interspersed with sips from the wicked “fucking good bucket”.

Without making this any longer I’ll leave you by the gently lapping waters on the beach with the strains of some good funk coming off the shacks. All of you who know me know how id have spend the 4 days.

Ps. A few travel tips.
The island is fantastically equipped to handle the traveler. You can do a one stop booking at any of the travel agents all the way back to Thailand. They will pick you up in the morning is a taxi, drop you at the ferry with a fluorescent sticker on your t shirt to let the non English speaking thai guide know where this half drugged visitor is headed. A bus ride later from the ferry you are dropped at the overnight bus/ train station headed for Bangkok. All for just 650 bath per person.